Penicilline“In maart 1942 lag een 33-jarige vrouw met een streptokokken-sepsis op sterven in een ziekenhuis in New Haven, Connecticut. Ondanks de beste pogingen van de toenmalige artsen, konden de dokters de infectie niet uit haar bloed drijven.
Maar toen bemachtigden zij een kleine hoeveelheid van een pas ontdekte stof, penicilline, wat ze haar voorzichtig toedienden. Na enkele doses was haar bloed vrij van de streptokokken, herstelde ze volledig, en leefde ze nog een lang leven.
Zesenzestig jaar na de ontdekking van deze behandeling was er een melding van een 70 jaar oude man in San Francisco met ontsteking van de hartklep, wat veroorzaakt werd door een bacterie. Ondanks de dagenlange toediening van de beste antibiotica die beschikbaar zijn tegen deze bacterie, waren de artsen niet in staat de infectie te bestrijden. De patiënt stierf.
De cirkel is rond en we zijn nu op hetzelfde punt beland als vóór de antibiotica: voor patiënten die geïnfecteerd zijn met multi-resistente bacteriën is er geen passend antwoord.”
Bron: New England Journal of Medicine, 2009
Wat is er gebeurd in die zesenzestig jaar?
Als evolutie ervoor zorgt dat we steeds beter aangepast zijn aan de omgeving waarin we leven, waardoor blijven we dan zo kwetsbaar en worden we dan nog steeds ziek?
Je hebt in de vorige modules het effect van natuurlijke selectie leren kennen. Gaat gezondheidszorg natuurlijke selectie niet juist tegen?
Houden we zo geen genen in de populatie die de fitness verminderen en die we beter kwijt kunnen zijn?
Allemaal vragen waar je in deze module een antwoord op gaat vinden.