Na vier maanden revalidatie is Annelies naar huis gegaan. De afasie is in zoverre opgeklaard dat het begrijpen van wat er gezegd wordt redelijk verloopt. Daarbij is het vooral opgevallen dat het helpt dat je met veel gezichtsuitdrukking en goede melodie in de stem spreekt. Het is niet mogelijk om te communiceren als Annelies het gezicht van de ander niet ziet. Het spreken is beperkt tot heel korte zinnen (telegramstijl) en regelmatig gebruikt Annelies woorden die wel lijken op het woord dat ze nodig heeft, maar die anders klinken. Zo zegt ze 'plas' tegen 'glas' en ze zegt 'broodje' als ze een koekje bedoelt.
Lopen is voor Annelies niet mogelijk. Er is wat kracht in de rechter heup en knie teruggekomen, maar niet in de voet. Het is onvoldoende om op te steunen. Annelies beweegt zich voort in de rolstoel, met een aanpassing om de balans te ondersteunen (zitorthese).
Het plassen is een groot probleem – ze is incontinent gebleven voor urine, maar tegelijkertijd is er retentie. De ene na de andere urineweginfectie diende zich aan. Uiteindelijk is het besluit gevallen om haar een suprapubische katheter te geven. Het kostte moeite om haar duidelijk te maken wat dat inhield maar uiteindelijk was de arts voldoende ervan overtuigd dat Annelies begreep waar het om ging en in staat was om redelijk overwogen toestemming te geven.
De depressie die in de revalidatieperiode begon, is niet helemaal opgeklaard. Uiteindelijk is er gekozen voor een aanpak met zoveel mogelijk prettige activiteiten. Medicijnen waarvan men hoopte dat ze de stemming op den duur konden verbeteren, slaan niet aan. Op de begane grond zijn er wat aanpassingen gepleegd, drempels verwijderd, leidingen aangebracht, een ruimte afgescheiden om te kunnen slapen, de werkkamer is verplaatst naar boven.
Financieel is het zeer lastig geworden. Bijna de helft van het inkomen van het echtpaar is weggevallen. Een arbeidsongeschiktheidsverzekering was voor Annelies niet te betalen tijdens haar werk als zzp'er. De aanpassingen in huis hebben veel van het spaargeld opgemaakt. Ondanks de vele vrienden die de handen uit de mouwen staken om een en ander voor elkaar te krijgen.
Deze uitgebreide verzameling van vrienden en vriendinnen zorgt ook voor een aanbod van activiteiten, waar zeker drie middagen in de week mee gevuld zijn. Omdat Annelies altijd eigen baas is geweest en onregelmatig werkte is er behalve deze vriendenkring en haar naaste familie, geen netwerk in het dorp waar ze wonen.