5 mei 1945
Vandaag was een geweldige dag. Ik heb nog nooit zoveel blije mensen op straat gezien. Na het zuiden is nu ook de rest van Nederland bevrijd. Het hoogtepunt was om de Canadese soldaten te zien. De Duitsers hadden Engelse muziek verboden, nu wordt het in de straten gesproken. Ik hoop dat ik nooit meer oorlog mee hoef te maken.
10 april 1947
Ik was van plan om je niet meer te schrijven dagboek. Na de oorlog zou het niet meer nodig zijn om mijn zorgen een plek te geven op papier. Helaas is het nog steeds oorlog. Mijn broertje leeft hier in vrijheid maar ik moet naar Indië omdat ik dienstplichtig ben. Ze willen daar vrij en onafhankelijk zijn van ons. Net zoals wij vrij zijn van de Duitsers. De regering wil Indië alleen niet onafhankelijk maken omdat we er rijk van worden. En daar moet ik voor vechten? Ik wil dat helemaal niet ik heb tijdens de bezetting genoeg geleden.
Ik heb een baan als monteur bij een garage. Ik wil auto’s repareren en bijdragen aan een betere toekomst. Ik ben 22 en heb nog een heel leven voor mij. Waarom zou ik het wagen in een land waar ik nog nooit ben geweest? Ik wil een vrouw en kinderen. Dan kan ik voor mensen zorgen en hoef ik niemand kwaad te doen. Na het geweld dat ik tijdens de bezetting heb gezien. Nu ik weet waarom mijn Joodse buurman nooit is teruggekomen. Nu wil ik niet ook nog zelf moeten vechten.
Ik ga het gewoon niet doen! Ik ga mijn dienstplicht weigeren. Gelukkig zijn er meer mensen die tegen de politionele acties in Indië zijn. In Amsterdam zijn mensen die je helpen onderduiken als je dienst weigert. Dat ga ik doen!
27 december 1949
Vandaag is het dan zover! Juliana heeft de soevereiniteit officieel overgedragen aan Indonesië. In november werd het papierwerk al ondertekend. Dat historische moment is te zien op de foto die ik hierbij heb geplakt. Ik had niet gedacht dat ik nu nog blijer zou zijn dan toen ik die foto zag. Vooral ben ik blij dat ik daar niet heen ben gegaan. Wie weet hoeveel verschrikkelijke dingen ik had moeten doen. Van mijn moeder hoorde ik twee keer dat een bekende haar zoon had verloren. Voor die jongens is het verdrietig, zij deden het ook omdat ze moesten. Ik weet niet of ik alsnog gevangenisstraf krijg voor mijn dienstweigering. Maar dat is tijdelijk, het verdriet van verloren familie blijft. Ik hoop dat ik je niet meer hoef te schrijven dagboek. Dat zou betekenen dat de oorlog nu echt voorbij is.
Link:
http://deoorlog.nps.nl/page/dossiers/780873/1e+Politionele+Actie%3A+Operatie+Product?afl=8 (13-01-2016)
Op deze site staat informatie over de reactie van Nederland op de poging van Indonesië om onafhankelijk te worden. Hier heb ik gelezen dat ze soldaten sturen om ‘Indië’ voor Nederland terug te winnen.
Link:
http://www.npo.nl/na-de-bevrijding-in-de-klas/15-04-2014/NPS_1245098 (13-01-2016)
Aflevering ‘ver van huis’ uit de serie ‘Na de bevrijding in de klas’ . Hier heb ik gehoord dat je in Amsterdam hulp kon vinden om je dienstplicht te ontwijken. Ook weet ik dat je gevangenisstraf kreeg als je gepakt werd.
Link:
Krant: het vrije volk; sociaal-democratisch dagblad van 27 december 1949
Bericht over de tekening van de Indonesische onafhankelijkheid. Indonesië wordt nu door Nederland erkent als een eigen staat.
Link:
http://www.fotoleren.nl/component/bronnenbank/?view=bronnen&start=259900 (13-01-2016)
Afbeelding van Hatta en Maasveen die de soevereiniteitsovereenkomst ondertekenen.
Beoordeling dagboek |
||
Onderdeel |
Punten per onderdeel |
Punten en opmerkingen |
Taal |
Geen spel- of typfouten (randvoorwaarde) |
√ |
Inhoud
|
10
15 (5 per kenmerk)
15
|
10 – Nederlands-Indië
15 – 1 Nederland wil gezag herstellen. 2 Weigering dienstplicht. 3 onafhankelijkheid 15 - Afbeelding van het ondertekenen van soevereiniteitsoverdracht. |
Vorm
|
10
10
10
10 |
10 – drie dagen waarop aan het dagboek is geschreven.
10 – √
10 – De persoon geeft zijn mening en wat hij voelt. Hij geeft aan waarom die dienstplicht weigert.
10 - 439 woorden |
Verantwoording
|
10
10 |
10 - √
10 - √ |
Totaal |
100 punten is een 10! |
100/10= 10 |