Voorheen was het milieu een ondergeschoven kindje aan boord.
Effectief narigheid als brand bestrijden was het allerbelangrijkste.
Dat dat negatieve invloeden op het milieu kon hebben was men zich vaak niet eens bewust of men wist het wel maar vond het van ondergeschikt belang.
Gelukkig wordt het milieu steeds belangrijker geacht, ook aan boord.
We zullen hier in de Pro Sea cursus veel dieper op in gaan.
Ook de veiligheid aan boord werd onder de loep genomen.
Zo waren er vroeger Halon blussers.
Halon is een zeer effectief blusmiddel, dat door zijn schadelijke inloed op de ozonlaag sinds 2004 niet meer toegestaan is aan boord van schepen. (Nog wel vliegtuigen.)
In vliegtuigen mogen ze nog wel gebruikt worden, vanwege de besloten ruimte waarin veel mensen aanwezig zijn.
Daar is het gevolg van brand dermate groot dat de schade aan het mileu hier van minder belang geacht wordt.
Gelukkig zijn er goede alternatieven ontwikkeld voor schepen, zoals bijvoorbeeld High Fog.
Niet alleen om van de vuile olie af te komen, maar ook ter voorkoming van brand werd regelmatig de bilge met olieresten en al in zee gepompt.
Hoewel men er wel van doordrongen was dat het "not done" was, was het niet illegaal.
Het mocht gewoon.
Hield men het wel aan boord dan kon men het in havens vaak niet eens kwijt.
Gelukkig is iedereen er wel van doordrongen dat dat echt niet meer kan.
En mag.
De boetes zijn niet mals!
Toch is onlangs een grote cruise maatschappij (Princess) nog bekeurd (een boete van $40 miljoen) omdat 2/3 van de schepen een z.g. "magic pipe" had. (Bron: theguardian.com)
Deze leiding zorgt ervoor dat buiten alle computerregistratie van draaiende pompen en geopende afsluiters om olie geloosd kan worden in zee.
Dit om kosten te besparen.
Verschrikkelijk verboden uiteraard.
Het MARPOL verdrag vereist tegenwoordig dat je procedures aan boord hebt om oil spills te voorkomen.
Niet alleen met overboord pompen, maar ook tijdens bunkeren.
-De spuigaten moeten afgeplugd worden.
-Er moet SOPEP (Ship Oil Spill Emergency Plan) materiaal klaar liggen.
(Materialen klassikaal uitleggen)
De materialen nemen wel olie op maar geen water.
Alle troep moet verzameld worden en in oliebestendige zakken afgegeven worden aan de wal.
-Er moet een wachtsman gedurende de gehele bunkerduur bij het manifold staan.
-Deze moet in contact staan met de MK per portofoon.
-Deze moet in contact staan, mondeling of per portofoon, met de bunkerboer.
-Dit om in geval van oil spill het bunkeren onmiddelijk stop te kunnen leggen.
Ook 's nachts is het onmogelijk aan de spiedende ogen van contolerende vliegtuigen te ontsnappen.
De olie komt uit een tank die warmer is dan het water van de zee.
Het gevolg is een lichtgevende streep op het scherm van de infraroodcamera.
Het Marpol 73/78 (Maritime Polution) verdrag verbiedt dit tegenwoordig allemaal.
In vroeger dagen werd, ook onder het mom van veiligheid (geen troep aan boord) vrijwel alle afval overboord gegooid.
Ook plastics.
Het was niet verboden, en men kon het in de havens ook niet kwijt.
Stranden als dit waren geen uitzondering.
De verteringstijd in zee van afval wordt ruwweg op het volgende geschat:
Tegenwoordig wordt er door schepen bijna geen vuilnis meer overboord gegooid.
Om de doodeenvoudige reden dat je problemen krijgt als in de haven van aankomst geen redelijke hoeveelheid vuilnis voor de duur van de reis aan boord hebt.
Veel landen eisen dat je ook aan boord gescheiden afval inzamelt.
Vooral plastics wil men apart ingezameld zien.
Je hebt dus tegenwoordig aan boord ook vaak allemaal gekleurde Kliko's staan.
De kleuren zijn algemeen geaccepteerd:
-Groen GFT
-Blauw Papier
-Rood Plastics
-Geel Glas
-Zwart Oliehoudend afval.
Deze kleuren zijn echter geen "wet".
Het MARPOL verdrag (Maritime Polution voluit: International Convention for the Prevention of Pollution from Ships ) eist slechts dat elke kleur 1 bepaald soort afval vertegenwoordigd.
Daarom moet er op de afvalverzamelplaats een legenda hangen of het moet op de kliko aangegeven staan.
.
Dit schip heeft andere kleurcodes, maar geeft het duidelijk aan.
Bij afgifte van afval moet in het Garbage record book aangegeven hoeveel m3 van elk soort afgegeven is aan de wal
De meeste rotzooi komt tegenwoordig van mensen die aan de wal wonen en hun troep in de rivieren gooien.
De foto hieronder is de Copa Cobana in een hoekje waar de toeristen niet komen.
De afgifte van vuile olie en afval dient opgetekend te worden in het Oil Record Book
het Garbage Record Book,
alsmede in het scheepsjournaal.
Een probleem dat nog steeds speelt is er een die je wellicht niet verwacht:
Sigarettenpeuken.
Tijdens een onlangs gehouden opruimactie op het strand van San Diego bleek 35% van het afval uit sigarettenpeuken te bestaan.
Uiteraard niet allemaal van zeelui.
Maar de peuken die in zee gegooid worden zijn nog gevaarlijker.
Filters zijn van plastic:
Vissen/schilppadden/vogels denken dat het een visje is en eten het op.
Het verteert niet.
Het blijft in de maag van het dier.
Het gedeelte wat wel verteert komt in het bloed van het dier en uiteindelijk in het vlees.
En wie eet het dier op??....
Een (doorzichtige) plastic zak wordt door de waterbewegingen door veel zeedieren gezien als een kwal en eten het op.
Het gevolg is een langzame pijnlijke dood.
Afgeknipte eindjes van touwwerk en Ty-wraps worden vaak gedachtenloos overboord gegooid.
Terwijl dit naar beneden zakt zien zeedieren deze als wormpjes of kleine visjes en eten het op.
Ook dit overleven ze niet.
Kunsstof touwwerk wordt onder invloed van maagsappen hard en ty-wrap plastic is van zichzelf al scherp.
De maag, of de darmen van het dier zullen open scheuren, een pijnlijke dood veroorzakend.
De kleine deeltjes microplastic zij niet alleen de zichtbare stukjes plastic, maar ook de nog kleinere deeltjes die we met het blote oog niet meer kunnen zien.
Deze kunnen door kreeftjes als krill en andere kleine dieren gegeten worden waarmee ze in de voedselketen komen.
Rioolwater mag niet meer onbehandeld overboord gepompt worden.
Via de "sewage plant" moet het eerst schoongemaakt worden.
Wat uiteindelijk overboord gaat is zo goed als schoon zoet water.
De "koek" die overblijft moet aan de wal afgegeven worden.
Ook hier wordt wel de hand mee gelicht.
De bacterieculuren die toegevoegd (kunnen) worden kosten geld en het afgeven van de koek uiteraard ook.
Dan kan je de machine uitzetten.
Bij inspectie ben je dan de klos, want men laat je de tank gewoon open maken.
En dan treffen ze dit aan:
Tot slot nog een filmpje om je aan het denken te zetten:
Kern van de zaak is dat je als gebruiker van de zee, want dat ben je, je er bewust van moet zijn dat een hele kleine handeling verstrekkende gevolgen kan hebben.
Het probleem is dat men er niet meer bij is als een dier sterft doordat het een stuk plastic opeet dat je overboord gegooid hebt.
Oorzaak-gevolg speelt hier niet.
Wie is bijvoorbeeld de persoon die het stuk plastic op de foto met de schildpad overboord gegooid heeft?
Dat weet niemand.
Maar zorg dat je voor jezelf zeker weet dat JIJ die persoon niet bent.