Er zijn verschillende typen zonnecellen. Het verschil heeft te maken met de productietechniek. Op dit moment zijn de meeste zonnecellen gebaseerd op monokrijstallijn of polykristallijn silicium. Daarnaast bestaan er ook dunnefilm zonnecellen, die worden gemaakt van een afgeleide van silicium of van metalen.

De ontwikkelingen gaan steeds verder. Er wordt gewerkt aan zonnecellen op basis van polymeren (plastic) en organische materialen. Maar dit levert tot dusver nog niet voldoende resultaat op om het al in productie te kunnen nemen.

Voorlopig worden de monokristallijne en polykristallijne zonnecellen het meest gebruikt. Minder dan vijf procent van de panelen op de Nederlandse markt gebruikt de dunnefilmtechniek. De verwachting is wel dat de dunnefilm zonnecellen op termijn voor een forse prijsdaling van zonnecellen kunnen zorgen. Dit komt door de productietechniek van deze cellen.
 

Een monokristallijne zonnecel heeft een zwarte of diep donkerblauwe kleur en een glad oppervlakte. Hij is vierkant of rond en tussen de 12,5 x 12,5 en 5 x 15 cm groot. Monokristalijne zonnecellen zetten gemiddeld 15 -17% van het zonlicht om in elektriciteit, de rest in warmte. Het zijn de duurste zonnecellen, met het hoogste rendement per vierkante meter. 

Een polykristallijne zonnecel is blauw of grijs, met een patroon erin. Ze zijn even groot als een monokrijstalijne zonnecel Polykristallijne zonnecellen zetten ongeveer 14 – 16% van het zonlicht om in elektriciteit, iets minder dan de monokristallijne zonnecellen. Ze zijn iets goedkoper. 

Zonnecellen die gebruik maken van de dunnefilmtechniek zijn, het woord zegt het al, zeer dun. Er is dus relatief weinig halfgeleider-materiaal nodig in de productie van een dergelijke cel. Ze zijn egaal zwart van kleur. Sommige dunnefilm zonnecellen zijn gemaakt van een afgeleide van silicium, het materiaal van de mono- en kristallijne zonnecellen.

Andere dunnefilm zonnecellen gebruiken de metalen cadmium of koper als halfgeleider. Dunnefilm zonnecellen zijn flexibel. De cellen worden in lange banen in een flexibele folie aangebracht, en worden dan meestal als dakbedekking verwerkt op grote platte daken of op de dakbedekking geplakt. Ze kunnen ook bij bewolking en schaduw goede prestaties leveren. Ze zetten 4-11% van het zonlicht om in stroom, dat is dus minder dan de mono- en polykristallijne zonnecellen. Per vierkante meter zijn ze wel goedkoper.