De Gezondheidstoestand

Er zijn een aantal dingen die het Corrie moeilijk maken om op een vanzelfsprekende manier 'normaal' de dag door te komen. Een aantal lichamelijke aandoeningen spelen haar danig parten.

Laten we beginnen met de diabetes type 2, die ook haar getroffen heeft. Het was al door de verloskundige en de specialist verteld in de tijd dat zij de laatste keer zwanger was, namelijk dat ze een grote kans had om diabetes te krijgen. Wat er in de zwangerschap niet goed liep in de stofwisseling, zou daarna weer recht trekken, maar ooit zou de diabetes de kop op kunnen steken.

Uiteindelijk is bij Corrie diabetes vastgesteld tijdens een controle bij de huisarts. Dat was 18 jaar geleden, Corrie was toen 49. In die jaren was ze wel wat te zwaar, maar toch niet opvallend. Het was bij een controle, en het kwam toch als een verrassing, want er waren totaal geen klachten. Ze is al die jaren behandeld voor de diabetes. Eerst, zoals dat in die jaren soms nog ging, maar niet echt meer gangbaar, met een streng dieet waarbij de koolhydraten streng geregeld werden, en toen dat niet genoeg hielp, kreeg ze er Rastinon bij (zo heette dat toen, nu heet het tolbutamide). De nodige controles bij de verschillende medisch specialisten heeft ze altijd goed opgevolgd en het loopt eigenlijk behoorlijk goed. Ze laat eens in de maand de bloedsuikers controleren bij de doktersassistente, en de laatste paar keren waren die wel wat hoger dan eerst (6,9 mmol/l nuchter en 10,3 om 14.00 uur). De controles zijn wat vaker dan normaal omdat ze ook andere problemen ondervindt.

Corrie is altijd een verstokte rookster geweest, vanaf haar 18e. Tijdens de zwangerschappen stopte ze wel. Daarna nam ze de draad altijd weer op. Tijdens de depressie van 9 jaar geleden is zij beduidend meer gaan roken en dat is daarna niet meer gestopt. Rookte zij eerst 10 sigaretten per dag, later zijn dat er 15 geworden. Ze is zich wel bewust van het risico. Kijk maar wat er met haar broers is gebeurd. De verslaving aan nicotine is echter, zoals bij bijna iedereen, te sterk. Gevolg is echter wel geweest dat zij een chronische bronchitis heeft ontwikkeld, die al zeker 10 jaar bestaat.

Intussen is Corrie toenemend benauwd geworden, met een duidelijk piepen op de uitademing als ze de trap in huis oploopt richting slaapkamer, of als ze van buiten, vanaf straat naar de bovenwoning loopt. Ook de wasmachine en droogtrommel staan helemaal boven, gelukkig heb je dan de meeste was boven, maar als er iets gedragen moet worden, een strijkmand of zo, dan moet André het doen, want zelf redt ze dat beslist niet.

Ze is onder behandeling van de longarts, ze is gediagnosticeerd met COPD (stadium GOLD III). Ze rookt intussen nog maar 5 sigaretten per dag. André (die ook een kettingroker was) rookt intussen niet meer, en hij kan heel chagrijnig worden als Corrie het balkon aan de achterkant op is gegaan om buiten een sigaretje te roken. Al die medicijnen ….. en denk toch aan je gezondheid. 'En je hoest al de hele dag, van dat witte en soms groene slijm'.

Door alles bij elkaar heeft ze de laatste tijd ook steeds vaker dikke enkels, zeker aan het einde van de dag. 's Ochtends is dat echt wel minder, maar soms is het al halverwege de middag dat haar schoenen te hard knellen. De huisarts heeft drie maanden geleden gezegd dat de werking van haar hart te lijden heeft onder de diabetes, het roken en nu ook de COPD. En het roken moet stoppen. Vanwege die dikke enkels kreeg ze een plastablet en nog een ander middel, enalapril, voorgeschreven. Naar de cardioloog hoefde ze daarvoor nog niet.

Behalve de benauwdheid is er ook pijn die het bewegen lastig maakt. Opstaan en gaan lopen doet behoorlijk veel pijn aan haar knie, daar kan ze wel doorheen lopen, maar leuk is anders. Die pijn maakt haar ook 's nachts wakker, bij omdraaien in bed. En als ze een keer eruit moet om te plassen (en dat is de laatste tijd steeds vaker) dan is ze klaarwakker van de pijn. Dat maakt haar overdag moe. Het is slijtage en die zit ook in haar handen. Potten en blikken openen in de keuken, harde groente snijden - allemaal lastiger aan het worden, maar ja, groente kun je ook gesneden kopen.

Bewegen doet ze sowieso al niet veel om diverse reden. Vijf jaar geleden is Corrie ongelukkig gevallen met de fiets en daarbij heeft ze haar linker onderarm ('pols') gebroken. Het herstel daarvan duurde vervelend lang, wel 7 maanden heeft het geduurd voordat de chirurg tevreden was over de foto. Dat was meteen aanleiding om haar medicijnen voor te schrijven om verdere botontkalking tegen te gaan voor zover als dat lukt.