Mevrouw Thijssen is 67 jaar. Laten we haar af en toe Corrie noemen in dit verhaal, maar in de omgang wordt ze toch liever aangesproken met 'mevr. Thijssen'. Zij woont met haar man André boven de Blokker in een ruime 4-kamerflat met een zolderverdieping, waar hun slaapkamer is ingericht. Eigenlijk een soort bovenwoning. Ze wonen daar vanaf begin jaren '90. Voor die tijd woonden ze in een rijtjeshuis, maar toen mevr. Thijssen ziek werd, hebben ze met het oog op de toekomst dat huis verruild voor een flat.
André is intussen de 70 gepasseerd. Hij heeft zijn leven lang als boekhouder gewerkt voor verschillende bazen in het midden- en kleinbedrijf. Hij kon op zijn 61e redelijk gunstig stoppen en daarna zijn ze, zoals veel van hun leeftijdgenoten, meer gaan reizen, vooral naar zuidelijke, warmere landen. Spanje en Zuid-Frankrijk waren geliefde bestemmingen. Sinds drie jaar is het er niet meer van gekomen, vanwege de gezondheid van Corrie en omdat André zich ook niet meer erg zeker voelde met het organiseren en het reizen zelf - soms wel veel stress.
Corrie heeft gewerkt als secretaresse, tot haar 59e, totdat duidelijk werd dat haar uithoudingsvermogen achteruit was gegaan. Nou was dat bij het werk dat ze deed niet zo heel belangrijk, maar daar kwamen andere kwalen bij. Ook de combinatie met het doen van het huishouden viel haar zwaar. Zij is op een kwaad moment in een depressie terechtgekomen en het herstel daarvan verliep zo moeilijk, dat Corrie uiteindelijk niet meer terug kon keren in haar oude baan. Sollicitaties leverden niets op en uiteindelijk is er besloten om haar niet meer te laten solliciteren. Kortdurend heeft ze van een arbeidsongeschiktheidsuitkering kunnen genieten, en dat ging snel over in de AOW en een klein aanvullend pensioen.
De afgelopen jaren heeft Corrie regelmatig vrijwilligerswerk gedaan, in een naburig verzorgingshuis. Zij is daar betrokken geraakt bij een project om levensboeken samen te stellen voor cliënten. Corrie wil dat graag blijven doen, maar het wordt steeds moeilijker om lang genoeg achter elkaar van huis te zijn vanwege haar gezondheid. Het is haar zorg dat ze gemaakte afspraken niet meer consequent kan nakomen, ze kan niet garanderen dat ze er altijd kan zijn als ze een afspraak heeft gemaakt. Dat komt vanwege de wisselende benauwdheid die ze ervaart, waarbij ze soms zelfs niet aandurft om de auto te pakken, 'want in zo'n toestand kan ik niet rijden'.
Het huwelijk van Corrie en André is kinderloos gebleven, tot hun grote verdriet. Het was heel lastig om in verwachting te raken. De mogelijkheden die er nu zijn, die waren er in de jaren '70 niet. Vier keer is Corrie in verwachting geraakt, de eerste drie keer liep het uit op een miskraam in de eerste drie maanden. Naar aanleiding daarvan is er onderzoek geweest, dat leverde eerst niets op. Bij de vierde zwangerschap werd zwangerschapsdiabetes vastgesteld, dat was in 1978. Corrie was toen 32 jaar. Ondanks de pogingen om de diabetes goed in te stellen (maar ook de insulines waren toen niet zo goed als nu) liep deze zwangerschap uit op een drama, namelijk het plotseling zomaar overlijden van het kindje na 34 weken zwangerschap. Het ter wereld brengen van dit overleden kind was de donkerste dag in het leven van Corrie en André. Al deze verliezen bij elkaar hebben ertoe geleid dat Corrie en André er verder van afgezien hebben om zelf kinderen te krijgen.
Op deze foto uit 1947 zit Corrie bij haar vader op schoot. Van haar oudere broers leeft alleen Henk nog (links-boven). Hij is 72 en woont in een stad 20 kilometer verderop. Pieter-Jan en Mark zijn binnen een tijdsbestek van een paar jaar overleden (resp. 63 en 57 jaar oud) aan een hartaanval, zij leden aan diabetes. Ook vader van der Laan leed aan diabetes. Hij is blind geworden op 68-jarige leeftijd en is uiteindelijk in 1982 op 70-jarige leeftijd overleden in een verpleeghuis, aan de gevolgen van gangreen aan beide onderbenen. Haar oudere zus, Gerda, is intussen 75 jaar en goed gezond. Haar jongere broertje Gerben, hier bij moeder op schoot, heeft zich van de familie afgewend, hij is naar Nieuw-Zeeland vertrokken en met hem is er geen contact. Moeder is vorig jaar overleden op 98-jarige leeftijd, zij leed aan dementie.