Met regionale voedselketens worden nieuwe waardeketens ontwikkeld tussen producenten en consumenten. Het 'International Centre for Tropical Agriculture' (CIAT) geeft de volgende definitie van waardeketens: 'A value chain is a connected series of organizations, resources and knowledge streams involved in the creation and delivery of value to the end customer'.
Deze waardeketens kunnen complex zijn, bijvoorbeeld gecertificeerde Nederlandse streekproducten die in een Franse supermarkt worden verkocht of streekproducten die worden verwerkt in een toprestaurant elders in Nederland.
De ketens kunnen ook kort zijn, bijvoorbeeld 'boerderijverkoop', waar een boer zijn producten rechtstreeks of via internet aan de klant verkoopt. Zo kunnen boeren hun marges vergroten door schakels uit te keten te halen.
In het algemeen heeft in elke keten één partij de regie, dat noemen we de ketenregisseur. De ketenregisseur kan een supermarkt zijn, maar ook een tussenhandelaar, streekcoöperatie of een boer. Waardeketens hoeven overigens net als businessmodellen niet enkel betrekking te hebben op private ondernemers, maar ook op andere publieke of publiek-private organisaties.
Ontwerp van een waardeketen volgens het LINK-model Voor de analyse en ontwerp van nieuwe ketens geven we samen met betrokken partijen antwoord op de volgende vragen:
De ‘omgeving’ van de waardeketen (CIAT) |
Voorbeeld: de Doesburger Eng
Masterstudenten van de opleiding Agricultural Production Chain Management van VHL ondersteunden gedurende drie jaar boeren en ondernemers bij de zoektocht naar ketens en businessmodellen die graanteelt op de Doesburger Eng bij Ede rendabel moesten maken. De productie van lokaal bier bleek het meest aantrekkelijk.
Daarvoor ontwikkelden zij onder andere het volgende businessmodel canvas: