Heavy metal

 

 

Bij de reactie van verdund zwavelzuur met (onedele) metalen ontstaat onder andere waterstofgas.
Dit is een redoxreactie. 
In de inleiding staat dat de bacteriën gebruikt worden om metalen uit het water te halen.
Even verderop staat:
“De bacteriën kunnen zwavelzuur omzetten, waarbij sulfide ontstaat, wat onder bepaalde omstandigheden kan binden aan de metalen waardoor een onoplosbaar metaalsulfide ontstaat.”
Chemisch gezien is het taalgebruik in bovenstaande zin is niet geheel correct.
De bacteriën worden gevoed met waterstof.
Dit waterstof is nodig om het sulfaat om te kunnen zetten in sulfide.
De omzetting van sulfaat in sulfide een halfreactie voor een oxidator,
Een deel van deze halfreactie is hieronder weergegeven:
                      SO42- +  H+   -->  S2- + H2
Bij een afvalstroom die “zink” bevat kan het ontstane zinksulfide kan worden gebruikt bij de productie van nieuw zink. Dit proces verloopt in twee stappen:
 
Stap 1
Het roosten van zinksulfide.
Hierbij wordt lucht geblazen over warm zinksulfide.
Het zinksulfide wordt omgezet in zinkoxide en er ontstaat zwaveldioxide. ( dit wordt vervolgens gebruikt voor de productie van zwavelzuur)
2 ZnS(s)  + 3 O2(g)  --> 2 ZnO(s) + 2 SO2(g)
 
Stap 2
Aan het zinkoxide wordt cokes toegevoegd en in een hoogovenproces ontstaan hieruit zink en koolstofdioxide.
Dit is een redoxreactie.
2 ZnO(s) + C(s) --> 2 Zn(s) + CO2(g)
 
Het opvangen van het bij stap 1 ontstane zwaveldioxide wordt niet alleen gedaan om er zwavelzuur van te maken. De overheid ziet er namelijk streng op toe dat de normen voor uitstoot van zwaveldioxide in de lucht niet worden overschreden.

Het  terugwinnen van zware metalen heeft naast het terugbrengen van de concentratie giftige stoffen in het oppervlaktewater nog een aantal voordelen.

Volgens het artikel kan een fabriek op deze manier 12.000 kg zinksulfide per dag produceren.