Microvezel doekjes

Een microvezel heeft een doorsnede van minder dan 0,012 millimeter, dat is zo'n tien keer dunner dan een menselijke haar. De dunne kunststofdraad is heel erg licht, 10 kilometer microvezel weegt minder dan een gram. Dit doekje van synthetische vezels bestaan uit lange ketens aaneengeschakelde moleculen. Dit worden polymeren genoemd.

Op het moment dat de kunstvezel tot doek is geweven of gebreid, is er nog geen sprake van een wonderdoekje. Pas na chemische behandeling ontstaan microvezels. Dit kan ook door tijdens het fabricageproces kracht op het doekje uit te oefenen. Onder invloed van een chemisch badje, een krachtige waterstraal of het strekken van het weefsel verbreekt de verbinding tussen de moleculen. 

Een dwarsdoorsnede van de vezel is tevergelijken met een ster, geknipt uit een cirkel van papier. De driehoekige papiersnippers die overblijven, stellen polyestervezel voor. Het polyesterdeel vormt de echte microvezel, maar de stervormige polyamidekern heeft ook een functie. Olie en vet hechten gemakkelijk aan polyamide. Bij een gewone doek is zeep nodig om datzelfde effect te bereiken: de zeep dient als oplosmiddel en zet de vettige resten om in minuscule druppels die de doek vervolgens opzuigt.

Doordat microvezeldoekjes een enorm oppervlak hebben, vele malen groter dan de zichtbare afmetingen, reinigen ze snel. Daar zijn de ontelbare driehoekvormige polyestervezeltjes verantwoordelijk voor. Een groot oppervlak betekent een hoog opzuigend vermogen: grote doeken nemen nu eenmaal meer vuil op dan kleine doeken. Gewone doeken hebben ook een zuigende werking, maar die is veel minder omdat de poriƫn groot zijn.

Met hun scherpe hoeken dringen microvezels diep door in het vuil, veel verder dan een ronde vezel dat kan. Microvezels pakken vuil beet, ronde vezels aaien er overheen. Alleen wassen in de wasmachine kan een vies doekje weer bruikbaar maken, want het materiaal trekt vuil zo goed aan dat met de hand uitspoelen nauwelijks helpt.