Eendenkooien
Een eendenkooi is een vanginrichting voor eenden, die bestaat uit een vijver met vangarmen of pijpen en een om die plas gelegen kooibos. Aan eendenkooien is vanouds het recht van afpaling verbonden. Dat houdt in dat er binnen een straal van enkele honderden meters tot wel 1500 m geen activiteiten plaats mogen vinden die de vangst zouden kunnen verstoren.
Bij het op traditionele wijze vangen van eenden in een eendenkooi wordt gebruik gemaakt van tamme lokeenden en een kooikershondje. De lokeend zwemt op een signaal van de kooiker de vangpijp in, waarna de wilde eenden volgen. Het hondje laat zich vervolgens achter de wilde eenden zien, zodat de eenden dieper de vangpijp in zwemmen. Achter in de vangpijp worden de eenden opgewacht door de kooiker en gaan ze ‘de pijp uit’.
De kooien liggen vooral in de lager gelegen delen van Nederland en bij voorkeur op de trekroute van vogels. De eendenkooi bestaat als vanginrichting al zeker 700 jaar. Als er nu nog vogels worden gevangen is dat gewoonlijk om ze te ringen.