Woest gebrul, klinkende zwaarden, gejuich van publiek, vallen en opstaan. Een doffe klap, nog meer gejuich, de muziek zwelt aan, nog éénmaal het suizen van het zwaard en dan is het voorbij. Midden in de arena staan twee gladiatoren, hijgend maar trots. Beiden hebben gestreden op leven en dood totdat het publiek besloot dat beiden mochten blijven leven. Maar waarom vechten deze mensen met elkaar?
Positie van gladiatoren in de maatschappij
Gladiatoren waren mensen die voor vermaak van de Keizer en van het volk met elkaar het gevecht aan gingen. In die tijd was er natuurlijk nog geen TV of ander vermaak snel voorhanden. Voor vele Romeinen waren de gladiatorengevechten een vorm van entertainment. Vele gladiatoren vochten niet, omdat ze het volk wilden vermaken of omdat ze het leuk vonden om te vechten, maar omdat ze moesten. De meeste gladiatoren waren namelijk slaven of gevangenen. Er waren wel enkele gladiatoren die vochten voor de adrenalinekick en het geld, maar niet veel.
Het hoogtepunt van hun carrière als gladiator was het ontvangen van het houten zwaard. Als zij deze mochten ontvangen van de keizer, waren ze weer vrij man, en hoefde zij niet meer te vechten als gladiator. Het woord gladiator is afgeleid van het Latijnse woord 'Gladius' wat zwaard betekend.
Politiek spel binnen de wereld van gladiatoren
Een gladiator was niet van zichzelf, maar van een meester/baas. Deze rijke man had een slaaf of krijgsgevangen gekocht, zodat hij geld kon verdienen aan het gevecht dat zijn gladiator leverde. Patriciërs kozen vervolgens een gladiator uit en besloot dat hij die dag zou vechten. Patriciërs zijn rijke welgestelde burgers. Hoe beter een gladiator was, hoe meer geld een patriciërs aan de meester van de slaaf moest betalen. HIermee kon een patriciër dus zijn machten ten toon stellen, want zo kon hij aan iedere aanschouwer laten zien hoeveel geld en macht hij had. Patriciërs waren zelfs zo machtig, dat zij konden beslissen over leven of dood.