D. Waarom Lotus keukenpapier met vochtvangers niks met biomimethica te maken heeft

De nanobiomimetica van het Lotus-effect

Stel je eens voor: ‘Nooit meer tanden poetsen’, ‘Honing die van een lepel druipt en deze schoon achterlaat’, ‘Zelfreinigende wolkenkrabbers en badkamers’ en ‘Auto’s die zonder zeep gepoetst worden’. Dit zijn allemaal voorbeelden van vochtdruppels die eenvoudig van een oppervlak stromen, het zogenaamde lotuseffect. Dit fenomeen is ook essentieel voor de lab-on-a-chip, een minuscuul chemisch laboratorium. Vloeistoffen die door de microkanalen van de chip stromen mogen niet aan de wand blijven plakken.

Biomimethica (in het Engels ‘Biomimicry‘) is de wetenschap waarbij biologische systemen worden gebruikt als model voor menselijke, technische toepassingen. Een bekend voorbeeld is de aerodynamica van hogesnelheidstreinen, die afgeleid is van pijlsnelle ijsvogels. Het lotuseffect is een biomimethische ontwikkeling op nanoschaal die afgekeken is van de Aziatische lotusplant. In dit project ga je als biomimethisch onderzoeker en ontwerper op zoek naar de nanotechnologie van het blad van de lotusplant. Hoe werkt dat nu eigenlijk? Je zoekt uit welke creatieve uitvoeringsvormen de mens inmiddels verzonnen heeft en vormt een mening over de eventuele bedreigingen voor de maatschappij van deze vorm van nanotechnologie

.