Beekdallandschap

Stromend water en van nature vruchtbare gronden. Mensen hebben vanouds iets met de beekdalen op de hogere zandgronden. Aan de rand van de beekdalen werden de nederzettingen gevestigd. De beekdalen zelf werden voornamelijk gebruikt als hooiland, in het algemeen in een zeer kleinschalig landschap. Qua grondgebruik en landschap week het beekdallandschap daarmee sterk af van de omgeving: een zandlandschap met droge en natte heide en bijvoorbeeld akkers. Restanten van het eeuwenoude beekdallandschap zijn op diverse plaatsen nog goed herkenbaar. Een centrale plek daarbij heeft de beek. Verschillende beken worden gevoed door één of meer bronnen. Regionale herstelplannen beogen opvallend vaak een ambitieus beekherstel ten behoeve van mens en natuur. Beken hebben in de regel een functie ten behoeve van de waterafvoer vanuit landbouwgronden en bebouwde omgeving. Deze afvoer betreft water en de met het water meegevoerde stoffen; het merendeel daarvan komt uit rioolwaterzuiveringsinstallaties. De eisen die voortkomen uit de afvoerfunctie zijn vaak moeilijk in evenwicht te brengen met de eisen die de natuur van beken en beekdalen stelt.