Bletchley Park
Bletchley Park is de naam van een landhuis in Bletchley in Zuid-Engeland. In 1939 betrok de Britse geheime dienst dit landhuis en tal van barakken werden er neergezet voor de diverse codebrekers en hun activiteiten. Wat begon met 200 man personeel was aan het eind van de Tweede Wereldoorlog opgelopen tot 7000 mannen en vrouwen. Barak 6 hield zich bezig met de Enigma-communicatie van het Duitse leger, Barak 8 met die van de Duitse marine. Barak 3 en 4 hielden zich bezig met de vertaling en zo had iedere barak een eigen functie. De cryptoanalisten hanteerden dezelfde techniek als de Poolse en zodra de sleutel was gebroken konden de vertaalafdelingen aan het werk om de duizenden berichten van die dag te ontcijferen en te vertalen, met groot succes.
Naarmate de cryptoanalisten meer ervaring opdeden begonnen ze te ontdekken dat de Duitse Enigma-operateurs soms weinig fantasie gebruikten in het kiezen van de scramblerorientaties. Vaak kozen ze bijvoorbeeld drie opeenvolgende letters op het toetsenbord zoals QWE of SDF. Dit soort berichtsleutels raakte bekend als cilly's. Soms leverde het uitproberen van veelvoorkomende cilly's een besparing van een paar uur werk op. Bovendien ontdekte men dat de schikkingen van de scramblers zo gekozen werden dat geen scrambler twee dagen achtereen op dezelfde plek stond. Dat lijkt misschien een slimme strategie maar het beperkt het aantal schikkingen voor de volgende dag met bijna de helft. Ook mocht er geen letterpaar gevormd worden tussen een letter en zijn buurman. Zo kan de R verwisseld worden met elke letter behalve de E en de T. Ook dit beperkt het aantal mogelijke sleutels.
Reflectie
Uit het bovenstaande verhaal blijkt dat de Engelse cryptoanalisten allerlei zwaktes ontdekten. Zou je daaruit af mogen leiden dat de Enigma toch niet zo veilig was als altijd werd aangenomen?