Opdracht 7 Nationaal Park Uluru-Kata Tjuta, Australië

 

Nationaal park Uluru-Kata Tjuta, Australië
Doel: het beter begrijpen van cultureel landschap en de rol van inheemse volken bij Werelderfgoedbehoud

 

Nationaal Park Uluru-Kata Tjuta (Flickr/alexhealing)

Dit tweede voorbeeld, over Nationaal park Uluru-Kata Tjuta in Australië, laat zien hoe opname op de Werelderfgoedlijst kan zorgen voor meer erkenning en bescherming van de identiteit en levenswijze van inheemse volken.

Tegelijkertijd is het park een voorbeeld van succesvol erfgoedbeheer door de samenwerking tussen inheemse volken en een regeringsinstantie die zich bezighoudt met behoud.

Het park kwam in 1987 op de lijst als natuurlijk erfgoed. In 1994 werd het nogmaals genomineerd als cultureel landschap, omdat het een plek is waar mens en natuur samenwerken. Nationaal park Uluru-Kata Tjuta was het eerste culturele landschap dat op de Werelderfgoedlijst kwam.

Nationaal park Uluru-Kata Tjuta ligt midden in het gebied van de Aboriginals. De Aboriginals wonen daar nog en spreken de Aboriginal-taal. In 1985 gaf de Australische regering het land terug aan de Anangu, de inheemse bevolking van de Westelijke Woestijn van Australië. Na deze ‘teruggave’, ook wel Handback genoemd, verhuurde de Anangu het Nationale park aan het Australian Nature Conservation Agency (ANCA). De Anangu en ANCA zijn nu samen verantwoordelijk voor het behoud en beheer van het park. De Handback en het gezamenlijke beheer van het park worden gezien als mijlpalen in de geschiedenis van de Aboriginal Land Rights movement (de beweging voor landrechten van Aboriginals) en in de geschiedenis van erfgoedbehoud in Australië.

De kennis, identiteit, sociale structuur, het ethisch geloofssysteem en het landschap van de Anangu, wordt gevormd en uitgelegd door de Tjukurpa. Tjukurpa wordt soms letterlijk vertaald als ‘droomtijd’. Het geeft aan op welke manier de Anungu hun samenleving vormgeven en op elkaar en het land passen. Het is een handleiding voor gedrag. Als de Anungu reizen door het land waar de Uluru en Kata Tjutja staan, zijn ze zich bewust van de reizen en activiteiten van hun voorouders, die het land bewandelden toen de aarde nog kleurloos was. De voorouderlijke wezens (in de vorm van mensen, planten en dieren) hebben het landschap gevormd door hun reizen van het ene gebied naar het andere en hun contact met elkaar. Vandaag de dag wordt deze kennis, net als in het verleden, behouden en doorgegeven door middel van ceremonies, muziek, dans, kunst en nijverheid. Het landschap lijkt voor mensen die niet tot de Anangu behoren misschien natuurlijk, maar het zit in feite vol met culturele betekenissen, gecreëerd door culturele processen.
Werelderfgoed Nieuwsbrief, no. 10, maart 1996.

Video
De kolossale rots waar oude geesten zich ophouden:
Nationaal park Uluru-Kata Tjuta

Type activiteit: activiteit in de klas
Duur: twee lesuren
Geschikt voor: aardrijkskunde, geschiedenis, maatschappijleer