Er zijn verschillende goede merken hartslagmeters op de markt, voorbeelden hiervan zijn Polar, Garmin en Suunto.
Daarnaast zijn er zijn verschillende varianten van de hartslagmeter ontworpen. De bevestiging is afhankelijk van de discipline, maar de werking is hetzelfde. In plaats van de losse sensoren zijn er ook elastische banden ontworpen, waarin de sensoren verwerkt zijn. Deze banden kunnen binnen een paar seconden worden aangebracht en zijn hierdoor zeer gebruiksvriendelijk.
De ruiter draagt een bijbehorend polshorloge, waarop de hartslag van het paard constant kan worden afgelezen. En kan gebruikt worden met GPS, waardoor er naast de hartslag ook snelheid gemeten kan worden.
Om de elektrische signalen beter door te geven dienen de sensoren nat gemaakt te worden. Wanneer de
sensoren na ieder gebruik gewassen worden met zeep, is de gemiddelde levensduur van de hartslagmeter gemiddeld 5-10 jaar.
Voor de ruiter kan men gewoon een humane hartslagband gebruiken. Hierdoor is het ook mogelijk de
fitheid van de ruiter te monitoren en het effect van de ruiter op het paard.
Hartslagmeters zijn er in twee typen, namelijk analoog en digitaal. Beide typen hebben zo hun eigen voor- en nadelen. Onderstaande tabel geeft de verschillen en gelijkenissen aan tussen deze twee hartslagmeters.
Met deze verschillen dient rekening gehouden te worden tijdens de training, indien bijvoorbeeld de trainer de ontvanger draagt. Een analoge hartslagmeter is dan niet geschikt, omdat deze maar een bereik heeft
van één meter.
Ook binnen deze twee typen zijn verschillen. Zo zijn er hartslagmeters met en zonder software. Zonder software is goedkoper, maar laat echter alleen de hartslag op dat moment zien. Hartslagmeters met software slaan de gegevens op en kunnen later worden bekeken. Ook kan er een GPS-systeem aan gekoppeld worden zodat ook de snelheid van het paard bijgehouden wordt. (C. van Beckhoven, 2013)