Ionrooster
Zouten bestaan - in vaste vorm - uit een ionrooster, een driedimensionale netwerk van positief en negatief geladen ionen. Als we het ionrooster van NaCl goed bekijken, dan zie we dat ieder Na+-ion omringd wordt door zes Cl--ionen en ieder Cl--ion door zes Na+-ionen. Het is dus niet zo dat er tussen één bepaald Na+-ion en één bepaald Cl--ion één ionbinding bestaat. Daarom kun je in een ionrooster geen moleculen aan wijzen en maar wel ionen die telkens door tegengesteld geladen ionen omringd zijn. Daarom spreken we van een ionrooster.
Ionbinding
Uit de elektriciteitsleer is bekend dat + en -ladingen elkaar aantrekken en dat + en + ladingen, evenals - en - ladingen, elkaar afstoten. Deze elektrische krachten zijn sterk, zeker als de afstand tussen de ladingen klein is.
Doordat de ionen zodanig in ionroosters zijn gerangschikt dat de aantrekkingskrachten tussen positief en negatief geladen ionen maximaal en de afstoting tussen ionen met eenzelfde soort lading minimaal is, overheersen de elektrische bindingskrachten. Dit heeft tot gevolg dat elk ion gebonden is en blijft. Deze optredende ionbinding is sterk en verklaart dat zouten hoge smelt- en kookpunten hebben. Alle zouten zijn vast bij kamertemperatuur.
Verhoudingsformule
Vast natriumchloride, NaCl(s), kunnen we ook als Na+Cl-(s) noteren. Zo geven we nadrukkelijk aan dat deze vaste stof uit ionen is opgebouwd. Een zout bestaat niet uit moleculen, maar uit een driedimensionaal netwerk van ionen. We spreken daarom niet van een molecuulformule, maar van een verhoudingsformule van een zout. Voor keukenzout is de verhoudingsformule NaCl, waaraan je kunt zien dat positieve en negatieve ionen in de verhouding 1 : 1 voorkomen.
Structurele verschillen tussen ionroosters
Ionroosters van zouten kunnen onderling van elkaar verschillen qua opbouw. Echter, ze hebben wel met elkaar gemeen dat een zekere regelmaat valt te ontdekken in het rooster.