Studenten van tegenwoordig houden over het algemeen van gamen. Uit onderzoeken is naar voren gekomen dat het spelen van games een vast onderdeel is geworden van de vrije tijd van veel jongeren en in de gamesindustrie gaan inmiddels net zulke grote bedragen om als in de filmindustrie.
Er wordt al jaren gebruik gemaakt van games in het onderwijs, met meer of minder succes. Zo zijn er zogenaamde serious games, die uitgaan van een bepaald te leren onderwerp, wat in een spelvorm wordt gegoten. Voorbeelden van dergelijke games zijn te vinden op een speciale startpagina over dit onderwerp. Andersom worden bestaande games ook ingezet omdat bleek dat je er best veel van kan leren. Een vroeg voorbeeld is het gebruik van het spel Monkey Ball door laparoscopie chirurgen, die door het spelen van het spel een betere hand-oog coordinatie trainden en sneller en met minder fouten gingen opereren. (bron) Ook in het leger wordt regelmatig gebruik van games gemaakt om te oefenen met het opereren in oorlogssituaties (zie een filmpje hierover) en bij pilotenopleidingen is de inzet van vliegsimulatoren de gewoonste zaak van de wereld.
Gamen sluit aan bij de belevingswereld van veel studenten en zorgt voor een "fun"-element in je les, maar dat zijn niet de voornaamste redenen om het te willen inzetten. Door games of simulaties in te zetten kun je zaken oefenen die normaal niet mogelijk zouden zijn omdat ze bijvoorbeeld veel geld kosten of gevaarlijk zijn. Games hebben verder bepaalde eigenschappen die ervoor zorgen dat een speler beter wil worden, hoger wil scoren of meer wil leren om dat volgende level te halen. Veel educatieve games gaan nog wel eens voorbij aan deze basiseigenschappen van games, waardoor ze al gauw saai worden gevonden. Een uitdagend doel, beloningen en keuzevrijheid zorgen ervoor dat iemand wil blijven spelen en als vanzelf ook gaat leren.