Niet alle zouten zijn in water oplosbaar. Als de ionbinding, die verbroken moet worden, te sterk is ten opzichte van de ion-dipoolbindingen, die gevormd moeten worden, is het zout 'onoplosbaar' of beter gezegd slecht of zeer slecht oplosbaar; watermoleculen zullen er niet goed in slagen de ionen 'los te weken'.
In BINAS tabel 45A staat een schematisch overzicht van de oplosbaarheid van zouten in water. In deze oplosbaarheidstabel zijn enkele regelmatigheden te ontdekken:
Zouten met als positief ion natrium, kalium of ammonium, zijn goed oplosbaar.
Zouten met als negatief ion nitraat of acetaat zijn goed oplosbaar.
Oplosbaarheidsproduct
Het oplosbaarheidsproduct is een term die we in de scheikunde gebruiken om de mate van oplosbaarheid van een zout in een oplosmiddel, meestal water, tot uitdrukking te brengen. Het oplosbaarheidsproduct is een constante die specifiek is voor een zout (het is een evenwichtsconstante, die in Sk-11 uitvoerig aan de orde komt).
Voor een zout MX dat in water dissociƫert als M+ en X-, is het oplosbaarheidsproduct Ks gegeven door:
Ks= [M+][X-], met de eenheid van Ks in dit geval: mol2/L2
Een lage Ks zou betekenen dat het zout slecht oplosbaar is, bijvoorbeeld voor Fe(OH)3 is de Ks = 2,6 x 10-39 mol4/L4. Een hogere Ks zou betekenen dat het zout minder slecht oplosbaar is, bijvoorbeeld CaSO4 (Ks = 7,1 x 10-5 mol2/L2). Bedenk dat je alleen zouten met een gelijk aantal ionen in de formule met elkaar mag vergelijken. Bij Heterogene Evenwichten (Sk-11) gaan we hier nader op in.