Het eerste glas ontstond op natuurlijke wijze in woestijnen door extreme verhitting van zand miljoenen jaren geleden. Een andere natuurlijke oorsprong is het verglazen van lava. De ontdekking van glas door de mens werd per toeval gedaan ongeveer 5000 jaar voor Christus in de tijd van de Romeinen. De soldaten bereidden hun maaltijden in potten die op nitraatblokken stonden. Door de enorme hitte van het vuur smolten de blokken uiteindelijk en werden ongemerkt gemixt met het zand van het strand. Na afkoeling werd zo het eerste glas gevormd. Na deze ontdekking werd glas uitsluitend nog gebruikt ter decoratie of verwerkt in kunstvoorwerpen.
Het heldere glas stamt ongeveer uit 100 na Christus. In Syrië had men een belangrijke uitvinding gedaan, namelijk het blazen van glazen voorwerpen met een holle blaaspijp. Met deze methode konden de glasblazers grotere hoeveelheden helder glas maken. Syrië maakte in die tijd deel uit van het Romeinse Rijk, waardoor in Europa het glasblazen zijn intrede kreeg. Het glas werd toegepast in de belangrijkste gebouwen van Rome en in luxe villa's in Pompeii. Tot aan de Middeleeuwen werd glas voornamelijk in kerken en paleizen toegepast. Later werden ook openbare gebouwen, herbergen en huizen van de welgestelde burgerij voorzien van glazen ruiten.
Door de eeuwen heen werd de kwaliteit van het glas voortdurend verbeterd, mede door bevindingen van de wetenschappers als Friedrich Siemens en Carl Zeiss. Dankzij de industriële revolutie aan het einde van de 19e eeuw, werd het mogelijk om glas in grote massa's te produceren.
Bekijk nu de film over de samnestelling van glas en het glasblazen.
Film over de samenstelling van glas en glasblazen.