De Tweede Wereldoorlog duurde in Nederland van 1940 tot 1945. Het was een totale oorlog, er waren veel burgers betrokken bij de oorlogsvoering. Er vonden massale bombardementen op steden plaats, de etnische politiek van de nazi’s kostte miljoenen Joden het leven, er was een groot tekort aan voedsel. Naast deze verschrikkelijkheden moesten veel mannen en vrouwen werken in de oorlogsindustrie.
Propaganda en censuur
Propaganda en censuur bleven niet uit. De radio, de bioscoop en strooibiljetten vanuit vliegtuigen werden gebruikt voor propaganda. Elke partij gebruikte alle media om iedereen in het land te overtuigen van hun idealen. De Duitsers onder leiding van Hitler waren hier fel tegen. Alleen de ideologie van Hitler en dus Duitsland mocht verspreid worden, dit was immers naar hun zeggen de enige juiste. Zij maakten hier reclame voor zichzelf en laten zien dat zij de grote overwinnaar van de oorlog zijn. De Duitsers oefenden censuur uit, iets slechts zeggen over de Duitsers was uit den boze. Kranten die dat toch deden werden verboden.
Overal waar men iets anders uitdroeg, dan waar de Duitsers achterstonden, werd verboden. Zo werden er ook verschillende radiozenders verboden. Men bleef in Nederland naar de radio luisteren met het gevolg dat deze ingeleverd moesten worden.
Radio Oranje was een voorbeeld van een Nederlandse radiozender ten tijden van de Tweede Wereldoorlog. Deze zender was zeer belangrijk voor de Nederlanders, het sprak mensen in Nederland moed in. Via deze zender werden geheime berichten doorgegeven, deze werden vervolgens zorgvuldig opgeschreven door mensen in het verzet. Dit werk was uiterst gevaarlijk, men mocht officieel niet in het bezit zijn van een radio.
Vervolging
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden niet alleen de Joden vervolgd. Iedereen die zich tegen de nazi's verzette werd vervolgd. Zo werden ook zigeuners, homoseksuelen, Jehova's getuigen, zwervers en geestelijk gehandicapten werden vervolgd. Zij behoorde naar Hitler's zeggen tot de Untermenschen, zij voldeden niet aan zijn 'perfecte' Arische ras. De vervolging van de Joden verliep stapsgewijs, in totaal kwamen 5 tot 6 miljoen Joden om in de Tweede Wereldoorlog. De eerste stap was het isoleren van de Joden, daarna raakten ze hun baan kwijt en uiteindelijk zelfs hun menselijke rechten. De SA mocht van Hitler vrijuit geweld gebruiken tegen de Joden. Vervolgens werden ze gedeporteerd naar bepaalde doorgangskampen als Westerbork en daarna naar vernietigingskampen als Auschwitz, Sobibor en Dachau. Velen, ook niet-nazi's, hebben aan de vervolging meegewerkt. Waaronder ook veel Duitse en Nederlandse burgers.
Racisme en discriminatie kunnen leiden tot genocide
Racisme en discriminatie kunnen leiden tot genocide. De Duitse historicus D. Goldhagen heeft geprobeerd in zijn boek uit te leggen welke stappen er in het algemeen te onderscheiden zijn van discriminatie tot uiteindelijk genocide. Hij onderscheidt hierbij de volgende vier fasen/stappen
Stap 1 Discriminatie: Een voorbeeld hierbij is de start van de anti-Joodse propaganda film in 1933, De Eeuwige Jood.
Joodse ambtenaren worden ontslagen en er start een boycot van joodse winkels, ‘Kauf nicht beim Juden’.
Stap 2 Isolatie oftewel uitsluiting: In 1935 komen de Neurenberger wetten/Rassenwetten. De relaties tussen Duitsers en
joden worden verboden. Het Duitse staatsburgerschap en de rechten worden de joden ontnomen. Een ander voorbeeld is
in 1938 Kristallnacht, voor joden verboden-borden, getto-vorming.
Stap 3 Deporatie oftewel geweld: getto-vorming en het ‘Madagaskar-plan’.
Stap 4 Vernietiging oftewel moord: de inval in Polen in 1939, Einsatzgruppe. De verplichting van de Jodenster vanaf 1941.
In 1942 de Wannsee Conferentie, waarin het besluit tot de Endlösung werd genomen. De start van de fabrieksmatige
moord op Joden en andere Untermenschen in vernietigingskampen.