Toen Tsaar Alexander II in Rusland een grondwet in wou voeren, kwamen er verzetsgroepen in actie die zich tegen de tsaar verzetten. Een voorbeeld hiervan was: De Volkswil. Zij bereidden een aanslag op de tsaar. De opvolger van Alexander II, tsaar Alexander III sloeg deze opstanden met geweld neer. Vele opstandelingen werden naar Siberië getransporteerd om hier te gaan werken in kampen.
Tsaar Alexander III overleed in 1894 en werd opgevolgd door zijn zoon Nicolaas II. Nicolaas was een gelovig man en hij was ervan overtuigd dat hij de door God aangewezen alleenheerser van Rusland was. Hij zou aan niemand verantwoording af hoeven te leggen en ook hoefde hij met niemand te overleggen.zwakke vorst. Doordat Nicolaas II deze uitspraken deed werd het volk in Rusland erg ontevreden.
Dit verzet tegen de tsaar moest in het geheim worden voorbereid, want de Ochrana, de geheime politie, hield iedereen in de gaten. De verzetsgroepen en politieke partijen waren dus illegaal in Rusland, toch werd hun aanhang steeds groter. In 1898 onstond de Sociaal-Democratische Arbeiders Partij, deze partij vond de vrijheid van het volk erg belangrijk. Toen deze partij werd opgericht, bestond hij zowel uit Bolsjewieken als uit Mensjewieken. Later kwam hier een splitsing in.
De bolsjewieken waren van mening dat alleen beroepsrevolutionairen deel uit mochten maken van de partij en dat de partij dus verboden was voor gewone revolutionairgezinde arbeiders. De Mensjewieken wilden graag hervormingen doorvoeren met behulp van liberalen en socialisten. Zij waren duidelijk in de minderheid en in 1903 werd de partij gesplitst.
In 1901 werd er nog een andere partij opgericht: De Sociaal-Revolutionaire Partij. Deze partij werd door de regering het meest gevreesd, vanwege het grote aantal leden. De sociaal-revolutionarien pleegden aanslagen en moedigden de opstanden onder de boeren aan. In 1905 werd de partij van de Constitutionele Democraten opgericht, zij waren ook wel bekend als de Cadetten. Deze partij was in tegenstelling tot de andere vrij gematigd. Ze verlangden naar een democratische staat met een grondwet, een parlement en algemeen kiesrecht. Wanneer dit niet stapsgewijs kon worden bereikt, moest men wel over gaan tot een revolutie
