De volgende bodemkundige gebreken komen aan de orde:
- Stikstof gebrek;
- Kali gebrek;
- Magnesium gebrek;
- Wateroverlast;
- Water tekort.
Als beplanting in de tuin zich niet normaal ontwikkelt wordt dit vaak veroorzaakt door een stoornis in de bodem. Om te kunnen beoordelen of de beplanting zich normaal ontwikkeld heb je veel kennis nodig over de plant. Een Aucuba groeit nu eenmaal anders dan een Amelanchier. Door de plant te vergelijken meteen zogenaamde referentieplant kun je voorzichtig iets zeggen over de groei van de plant of van een beplanting. Je moet dan de probleemplant vergelijken met een plant van dezelfde leeftijd, die zich normaal heeft kunnen ontwikkelen en in dezelfde omgeving is opgegroeid. Je moet hierbij letten op de volgende kenmerken:
- Bladkleur;
- Schotlengte;
- Bladgrootte;
- Bladbezetting.
Door bodemonderzoek (profielonderzoek en bemestingsonder-zoek) uit te voeren of te laten uitvoeren heb je meestal meer duidelijkheid.
Door de beplanting te vergelijken met een referentie beplanting en door bodemonderzoek te verrichten heb je de meeste kans om het probleem te vinden. In de praktijk is het helaas vaak een combinatie van factoren waarom beplanting het minder of zelfs helemaal niet doet. Per situatie zul je dan ook moeten bekijken welke maatregel het meeste effect zal hebben.
Het onderzoeken van bodemkundige problemen is daarom veelal specialistenwerk.
Kenmerken van groeistoornissen door voeding
(bron: gebreksziekten in boomkwekerij gewassen CAD)
- Stikstofgebrek
Bij loof hout blijft de groei sterk achter en de bladeren zijn kleiner wanneer er een tekort is aan stikstof. Het blad is aan het begin van de aantasting lichtgroen, en later in het seizoen wordt dit inmiddels oudste blad geelgroen en het jonge blad is dan lichtgroen. In de late zomer en de vroege herfst zijn gele bladpunten en bladranden waarneembaar, waarbij bij een aantal gewassen necrose (afsterving) aan de bladranden en bladpunten ontstaat. Het blad valt vroeg af, waardoor ook de groei te snel stopt.
- Kaligebrek
De bladgrootte bij kaligebrek is kleiner dan normaal. Het blad aan de toppen van de scheuten is vrijwel normaal van kleur. Symptomen van kaligebrek zijn in de loop van de zomer waarneembaar aan de geel verkleurde bladranden en bladpunten onderin de plant. Later worden de gele randen necrotisch. Ze worden bruin, krullen om en sterven af. Onder in de plant ontstaat in de zomer en herfst een vervroegde bladval.
- Magnesiumgebrek
De lengtegroei wordt bij magnesiumgebrek niet of nauwelijk geremd. Het blad is getekend door geelgroene banen tussen de nerven, die aansluiten aan de gele bladrand. De geelgroene banen worden in het groeiseizoen geel en tenslotte kunnen bruine necrotische vlekken ontstaan.
Verwerkingsopdracht 10:
Bij deze opdracht mag je gebruik maken van literatuur:
- Gewasbeschermingsgids, vakliteratuu, internet
1
Hoe moeten deinde lesstof genoemde gebreksziekten worden
bestreden als ze voorkomen in tuinen.
Kenmerken van groeistoornissen door water
- Wateroverlast
Als het water zolang blijft staan dat de beplanting slechter groeit of zelf afsterft is er sprake van wateroverlast.
Het water verdringt de zuurstof waardoor er tekort aan zuurstof ontstaat.
- Wateroverlast door een te sterk waterhoudend vermogen van de grond.
Gronden met een hoog organisch stofgehalte of zware kleigronden houden erg veel water vast. Dit kan bij het onderhoud (bijv. grasmaaien) problemen geven. Het probleem kan opgelost worden door bij de aanleg de toplagen te mengen met humusloos zand. Je moet er bij het inkopen van het zand wel rekening mee houden dat de korrelgrootte van het aan te voeren zand moet passen bij de bestaande toplaag. Hiermee voorkom je dat de gronden gaan ontmengen.
- Wateroverlast door een slecht doorlatend bodemprofiel
De meest voorkomende oorzaken van een slecht doorlatend bodemprofiel zijn:
- Mechanische verdichting;
- Natuurlijke dichtheid;
- Sterk afwisselende lagenopbouw.
Het profiel kan van nature slecht doorlatend zijn of door mechanische verdichting slecht doorlatend zijn gemaakt. Ook ontstaat er verdichting als je de oude grasmat volledig laat zitten bij een grondophoging. Bij nieuwbouwtuinen is er meestal sprake van mechanische bodemverdichting. Bij het vaststellen van een oplossing moetje daarom eerst onderzoeken of er sprake is van verdichting (zie 1.2).
Verdichting kan eenvoudig worden opgespoord met behulp van een penetrometer. Voor een goede plantengroei mag de bodemweerstand niet meer bedragen dan 200 N/cm2 weerstand. Indien de tuin nog moet worden aangelegd kan de bodemverdichting door grondbewerking worden opgeheven. Als er reeds beplanting aanwezig is wordt het moeilijker om de verdichting op te lossen. Door het maken van grondpijlers en deze op te vullen met grof materiaal of met een kunststof mat kun je proberen de wateroverlast te verminderen.
Door het aanbrengen van grondpijlers wordt er relatief maar een gering aantal m2 doorlatend gemaakt. Beter is het bij de aanleg direct een zodanig grondbewerking uit te voeren dat de totale oppervlakte goed doorlatend wordt.
- Wateroverlast door langdurige regenval
Door langdurige regenval kan in de beplanting water blijven staan. Meestal gaat dit probleem samen met een slecht doorlatend bodemprofiel of met een hoog organisch stofgehalte. Bij de aanleg kun je door de tuin tonrond te leggen of op afschot het probleem voorkomen. Er moeten in de directe omgeving van de tuin wel voldoende afvoermogelijkheden aanwezig zijn. Het overvloedige water kan afgevoerd worden door middel van afvoerputten op de riolering of door middel van afwateringssloten.
- Wateroverlast door een hoge grondwaterspiegel.
We spreken van gronden met een hoge grondwaterspiegel als het grondwater zich op minder dan 50 cm onder het maaiveld bevindt. Bij woningbouw in het stedelijk gebied wordt deze hoge grondwaterspiegel al voor de aanvang van de bouw verlaagd door het aanbrengen van drainage. Hierdoor is het probleem al vroegtijdig opgelost. Indien dit niet gebeurd is zul je de tuin moeten laten draineren alvorens er beplanting op wordt aangebracht. Door gespecialiseerde bedrijven wordt onderzoek gedaan hoe het beste gedraineerd kan worden.
- Watertekort door een laag organisch stofgehalte
Op bodems die weinig organische stof (lager dan 3%) bevatten kan de beplanting last hebben van watertekort bij langdurige droogte. Door het verhogen van het organisch stofgehalte kun je het probleem oplossen. Het verhogen van het organisch stofgehalte gaat zeer langzaam. Je moet deze gronden dan ook vele jaren "bemesten" metorganisch materiaal. Is het organisch stofgehalte lager is dan 3% dan kun je spreken van droogtegevoelige gronden. Van nature zijn dit meestal de zandgronden. Meestal zal dit watertekort in de particuliere tuin minder voorkomen, omdat er jaarlijks en jarenlang (over)bemest is met organische meststoffen en bij langdurige droogte beregend is. Bij tuinen waarbij beregenen en het verhogen van organisch stofgehalte te kostbaar is moetje bij het maken van het beplantingsplan soorten kiezen die droogte restistent zijn. Een voordeel is dat de tuin er natuurlijker uit komt te zien met minder kosten.
- Watertekort door storende lagen
Als je bij het inventariseren van een terrein storende lagen hebt vastgesteld dan moet je rekening houden met wateroverlast in de winter en watertekort in de zomer. In de zomerperiode gebruikt de beplanting meer water dan er gemiddeld als regen valt. Er is dus een tekort in deze periode. Door capillaire opstijging vanuit het grondwater wordt dit tekort aangevuld. Als er in de bodem storende lagen zijn is de capillaire opstijging veel minder. Om dit probleem te voorkomen, bewerk je bij de aanleg zorgvuldig de bodem.
- Watertekort door langdurige droogte
Langdurige droogte geeft in de praktijk alleen problemen bij pas aangelegde tuinen. Door langdurig om de drie-vijf dagen te beregenen kun je het probleem oplossen. Bij bestaande beplanting wordt er meestal te snel beregend. De oorzaak hiervan is dat de groengebruiker een frisse groene beplanting wil.
Verwerkingsopdracht 11:
Zoek met behulpvan de leraar/lerares een aantal praktijkvoorbeelden in de buurt van de school met betrekking tot groeistoornissen.
1
Onderzoek het probleem en stel de mogelijke oorzaken vast.
2
Geef aan hoe het probleem het beste opgelost kan worden.