de celwand een compacte structuur is en de cel afsluit.
cellen gemeenschappelijke celwanden hebben.
het celmembraan even dik is als de celwand.
Achtergrond misconcept
De celwand bestaat uit cellulosevezels, suikers en eiwitten en vorm een min of meer open structuur waar stoffen makkelijk doorheen kunnen. Omdat de celwand geen levende structuur is en niet actief meedoet aan de processen in de cel, wordt deze door veel wetenschappers niet als onderdeel van de cel zelf beschouwd. Misconcepten van leerlingen worden mede veroorzaakt door de manier waarop celwanden staan afgebeeld en worden besproken. In plaatjes en tekeningen van de docent zijn celwanden vaak strakke, doorlopende lijnen die de cel omhullen, wat de indruk wekt dat de celwand een stevige, afsluitende barrière vormt rondom de cel. Wanneer ze zelf door de microscoop kijken is vaak niet goed te zien dat twee aangrenzende celwanden niet een geheel zijn.
Voorbeeldaanpak in de les
Projecteer een microscopisch beeld van een cel groot op een digitaal bord. Teken de celwand en het celmembraan membraan over in een verschillende. Geef ook de tussenlamel aan, zie je in het echt vaak moeilijk ziet.
Laat leerlingen verschillende modellen voor een membraan vergelijken zoals een zeef, gebreide tas, filterpapier, plastic zakje etc. Aansluitend bespreken ze welke kenmerken overeenkomen met echte membranen en welke kenmerken niet. In de bijlage staat dit practicum uitgelegd:
Wynn, A. N., Pan, I. L., Rueschhoff, E. E., Herman, M. A. B., & Archer, E. K. (2017). Student Misconceptions about Plants - A First Step in Building a Teaching Resource. Journal of microbiology & biology education, 18(1), 18.1.11.
Geitmann, A., & Bacic, A. T. (2023). Focus on cell walls. Plant physiology, 194(1), 1–4.
meer open structuur waar stoffen makkelijk doorheen kunnen. Omdat de celwand geen levende structuur is en niet actief meedoet aan de processen in de cel, wordt deze door veel wetenschappers niet als onderdeel van de cel zelf beschouwd. Misconcepten van leerlingen worden mede veroorzaakt door de manier waarop celwanden staan afgebeeld en worden besproken. In plaatjes en tekeningen van de docent zijn celwanden vaak strakke, doorlopende lijnen die de cel omhullen, wat de indruk wekt dat de celwand een stevige, afsluitende barrière vormt rondom de cel. Wanneer ze zelf door de microscoop kijken is vaak niet goed te zien dat twee aangrenzende celwanden niet een geheel zijn.