Mercatorprojectie.

Gerard De Kremer  was een Vlaamse cartograaf uit Rupelmonde, instrumentmaker, en graveur die leefde van 1512 - 1594.

Hij wist allang van al die projecties (er zijn er nog meer dan we nu besproken hebben) en besefte maar al te goed dat ze geen van allen, op de globe na, echt geschikt waren voor navigatie.

 


Hij peuterde feitelijk de tekening op zo'n ouderwetse globe los van de bol en ontdekte dat hij stroken kreeg die op de evenaar van de bol aan elkaar vast zaten en bij de polen los van elkaar waren en elke strook taps toeliep.

Om die stroken waar niks zit in te tekenen moest hij dat dus opvullen.
Hij had wiskundig berekend hoe hij de tekening op de globe zodanig moest vergroten dat de tekening op een platte kaart verhoudingsgewijs overeenkwam met de werkelijkheid.
Dus dat een meter op de kaart in werkelijkheid ook een meter op de aardbol was.

In die jaren was het chique om je naam in het Latijn te vertalen als je wetenschapper was.
Dus dat deed hij dan ook .
En in het Latijn is zijn naam Gerardus Mercator Rupelmundanus (Gerard Mercator uit Rupelmonde)
I

De hierboven omschreven projectie is naar  (en door) hem vernoemd en noemen we dus nog steeds Mercatorprojectie.


Dit is vandaag de dag nog steeds de gebruikte projectie voor navigatiedoeleinden.
Hij trok op de ronde tekening van de aarde horizontale lijnen op gelijke afstanden (paralellen) en trok die door naar een plat stuk papier.
We zien dat de afstanden van 0° tot 15° veel kleiner is dan van 75° tot 90°.

Het "nadeel" van de Mercatorprojectie is dus dat hij eigenlijk alleen conform de werkelijkheid is rondom de evenaar.


Hoe meer je naar het Noorden komt hoe meer alles uitgerekt wordt.
Het klopt nog wel in verhouding, maar het komt niet meer overeen me de werkelijkheid.
Landen als USA en Rusland zijn nog steeds enorme stukken land, maar niet zo groot als we in ons hoofd ze voorstellen.
 

Deze projectie heeft dus ook gevolgen voor onze navigatie.