Verdieping

Silvanus was een Romeinse legercommandant van Frankische afkomst. Hij was gelegerd aan de grens van het Romeinse Rijk. Daar streed hij tegen Germanen aan de andere kant van de grens. In 355 n.C. hoorde hij dat sommige Romeinen tegen de Romeinse keizer Constantius hadden gezegd dat hij een verrader was. Een Romeinse historicus uit die tijd beschrijft hoe het verder ging.

Silvanus wist hoe gemakkelijk de keizer te beïnvloeden was en was bang dat [de keizer] hem niet om een toelichting zou vragen, maar hem in zijn afwezigheid ter dood zou veroordelen. Silvanus zat in het nauw en dacht eraan om zichzelf over te geven aan de [Germaanse] barbaren. [Maar ook dan liep hij het risico te worden gedood.] In deze onveilige situatie zag Silvanus nog maar één radicale uitweg. Hij ging in overleg met zijn belangrijkste officieren en beloofde ze grote beloningen. Daarna scheurde hij [bij gebrek aan een echte keizerstoga] de purperen versieringen van de vlaggen van zijn troepen, [deed die om] en verklaarde zichzelf zo tot keizer.