Labradorstroom

De Labradorstroom is een koude (4-5 °C), relatief zouter en zeer voedselrijke stroom.
Zouter?
Maar hij vervoert smeltwater en ijs.
Klopt.
Maar tijdens het bevriezen wordt het zout uit het zeewater op de Noordpool geperst.
Het overgebleven water wordt zouter, en zwaarder, en zakt naar beneden.
De diepe laag is dus zouter en de bovenste zoeter.
Tijdens het stromen naar het zuiden vermengt deze laag met het zoetere water en zo vormt zich een zoutere stroom.
Niet heel veel zouter (+/- 1 kg/m³), maar wel wat.
Je hoeft er niet je stabiliteitsberekeningen voor aan te passen.

Hij heeft een sterkte van 0,5 - 1 kn.
Vrij zwak dus.


Zo
Als we dan een schuldige aan willen wijzen voor de ramp met de Titanic kunnen we de Labradorstroom de schuld geven.
Hij voerde de ijsbergen aan de Golfstroom die ze vervolgens voor de Titanic's boeg gooide.


Beroemd is de grens tussen de Labradorstroom en de oceaan.
Waar het verschil in saliniteit en voedsel goed te zien is.

Het gespikkelde koude gebied op de satellietkaart is een mengzone met wervelingen en Mesoschaal eddies waar warm Golfstroomwater en kouder kustwater elkaar ontmoeten en mengen.


Voor de scheepvaart is de Labradorstroom dus niet van heel groot belang in de zin van dat je er gebruik van kunt maken op je route.
Maar in het voorjaar en de vroege zomer brengt hij wel ijsbergen de oceaan op.