Voorgeschiedenis
Bente was op haar scooter vanuit Nijmegen op weg naar huis toen zij op een kruispunt vol werd aangereden door een auto. Met spoed werd ze door een ambulance naar de SEH in het ziekenhuis gebracht. Op de SEH bleek er sprake te zijn van een dijbeenfractuur, wat ook nog resulteerde in een hypovolemische shock. Bente werd direct geopereerd en het bot werd met een metalen pen vastgezet. Hierna volgde een korte opname op de Intensive Care Unit (ICU). Daarna werd ze overgebracht naar de verpleegafdeling Traumatologie.
Huidige situatie
Het is ruim een week na het ongeluk en Bente ligt op de verpleegafdeling. Ze is erg moe en begint langzaam te beseffen wat haar is overkomen. Ze piekert over hoe het nog slechter had kunnen aflopen en ook hoe het allemaal verder moet. De arts heeft gezegd dat het herstel drie tot zes maanden kan duren. Ze heeft veel pijn aan haar been, hiervoor krijgt ze morfine. Ze mag haar been niet belasten en ligt vooral veel op bed. De fysiotherapeut is langs geweest om te kijken welke oefeningen Bente mag doen. Bent krijgt hulp bij het wassen op bed. Ze heeft inmiddels met behulp van een verpleegkundige gebruik gemaakt van de postoel die naast haar bed wordt gezet. Haar ouders en zus komen dagelijks langs, ze heeft nog niet met haar vriendinnen gesproken. In het ziekenhuis worden voorbereidingen getroffen voor de hulp die Bente de eerste tijd thuis nodig zal hebben.
Enkele dagen nadat ze weer thuis is krijgt Bente ook last van haar onderbeen, het been voelt gezwollen en pijnlijk aan. Nadat er een echo is gemaakt blijkt Bente een trombosebeen te hebben ontwikkeld. De oorzaken hiervan zijn immobiliteit (weinig bewegen door haar gebroken been), het gebruik van de pil en roken. De verpleegkundige van de wijkverpleging komt langs om een therapeutische elastische kous aan te doen.