“OBL is a relatively recently coined term
to characterize a pedagogy that prioritizes facilitated interaction
with material culture to enhance critical thinking
and the acquisition of key skills.”1
Object-Based Teaching and Learning (OBT&L) is een studentgerichte leeraanpak die objecten gebruikt om een diepere leerervaring te creëren. Deze objecten kunnen bijvoorbeeld kunstwerken, artefacten en archiefmateriaal zijn. Daarnaast kunnen digitale representaties van unieke objecten een hulpmiddel zijn bij OBT&L. Doorgaans werken studenten nauw samen met deze fysieke objecten. Dit zorgt voor het ontwikkelen van een verscheidenheid aan vaardigheden, zoals observatievermogen, onderzoekend leren, samenwerken (etc.). Deze vaardigheden kunnen toegepast worden binnen en buiten de collegezaal.
OBT&L is dus een vorm van actief leren (experimenteel leren), waarbij gebruik wordt gemaakt van objecten om nauwkeurige observatie en diep kritisch denken te stimuleren. Hierin staan verwondering (inspiratie), ontzag, nieuwsgierigheid, discussie, betrokkenheid (sociaal leren) en lateraal denken centraal. Unieke of zeldzame objecten dienen als bewijs van creativiteit en roepen een verbinding op tussen het verleden en het heden. Het is een krachtig idee voor studenten om te beseffen dat ze bij het onderzoeken van het object in dezelfde nabijheid staan als de persoon die het heeft gemaakt. Deze verbinding kan dus nieuwsgierigheid bij studenten opwekken, waarmee ‘ontdekking’ ingezet wordt als leermiddel. De meest voorkomende locaties waarin OBT&L wordt toegepast zijn galerijen, bibliotheken, archieven en musea, maar het is ook zeer toepasbaar in (universitair) onderwijs.
1 = (Chatterjee et al. 2015; Dhus 2010; Buchli, 2002, aangehaald in Carnell & Fung, 2017)