Blokkade van Berlijn

In het Westen wilde de landen graag een zelfde munt (de D-mark)gebruiken om te betalen. Het oosten wilde een andere munt, de Ostmark. Een dag na het mislukte overleg over de D-mark reageerden de Sovjets met een blokkade van Berlijn.

Ze lieten weten dat ‘vanwege technische problemen’ er geen verkeer van en naar Berlijn mogelijk was. Kanalen, bruggen, wegen, spoorlijnen en waterwegen waren wegens ‘reparaties’ gesloten. En als klap op de vuurpijl schakelden de Sovjets de stroom uit en sloten het gas en het water af.

Lees nu de onderstaande ervaringen van de mensen die met de gevolgen van de blokkade moesten leven.

Hans Peter Herz kan de blokkade zich nog goed herinneren. “Er was bijna geen elektriciteit. Iedereen stond op rantsoen. Soms had je alleen ’s nachts een paar uurtjes stroom. M’n moeder stond dan op en ging strijken.”

Herz werkte voor een radiostation. “Mensen hadden wel een radio thuis, maar omdat er bijna geen elektriciteit was, konden ze niet luisteren. We gingen dan met een geluidswagen door de stad en op pleinen riepen we het laatste nieuws om. Iedereen was natuurlijk heel nieuwsgierig hoe het met de blokkade van de Russen ging. Er stonden altijd honderden mensen om ons heen. Hele discussies werden er gevoerd. Veel inwoners wilden dat de geallieerden met tanks naar Berlijn zouden komen om die blokkade te breken. Maar dat was natuurlijk levensgevaarlijk geweest. Dan was het oorlog geworden.”

 

In West-Berlijn zaten 2,2 miljoen stedelingen en achtduizend geallieerde militairen en hun familie zonder levensmiddelen en brandstof. De Sovjets boden de West-Berlijners aan om zich in Oost-Berlijn in te schrijven voor voedsel en brandstoffen. De geallieerden wezen dat aanbod als propagandatruc af.
En van de West-Berlijners zelf ging maar 6% op het voorstel in.
Liever kaarslicht en kou dan kolen van Stalin.

Al moest er natuurlijk wel een oplossing worden gevonden voor de blokkade.
En wat doe je als je niet over de weg, het spoor of het water naar Berlijn kunt gaan? Dan ga je door de lucht! Dat kon ook, want er waren door de geallieerden afspraken gemaakt om over elkaars bezettingszones te kunnen vliegen. De Sovjets legden westerse vliegtuigen daarom geen strobreed in de weg.

 

Vraag: Waarom noemen de geallieerden de hulp van de Sovjets een ‘propagandatruc’?