Ontwikkeling van sprookjes

Door de jaren heen zijn sprookjes er anders uit gaan zien. Dit heeft te maken met twee ontwikkelingen: Verharmlosung en canonvorming.

 

Verharmlosung: Dit houdt in dat sprookjes door de jaren heen minder wreed zijn geworden. Vroeger waren de sprookjes wreed omdat deze ook bedacht waren voor volwassenen, en niet alleen voor kinderen. Door de jaren heen zijn de sprookjes dus wat braver en meer gericht voor kinderen geworden. Hieronder staat een voorbeeld van verharmlosung met het sprookje van de Klokkenluider van de Notre Dam.

In het bekende verhaal is de Klokkenluider van de Notre Dam, ook wel Quasimodo genoemd, een jongen met een fysieke afwijking die verborgen wordt gehouden voor de buitenwereld. Als hij dan stiekem toch naar buiten gaat, ziet hij het zigeunermeisje Esmeralda en wordt verliefd op haar. Tegelijkertijd worden de zigeuners verjaagd uit de stad, omdat ze zouden zorgen voor onrust. Uiteindelijk redt Quasimodo Esmeralda als ze ter dood wordt veroordeeld door de kerk.

In het originele verhaal lukt het Quasimodo niet om Esmeralda te redden en moet toekijken hoe Esmeralda opgehangen wordt. Hij gaat naar haar graf en hongert zichzelf uit tot de dood. Als het graf wordt geopend, worden botten van hen beide gevonden. Wanneer ze deze willen pakken, veranderen de botten in stof.

(Boterkooper, 2016)

Ken je het verhaal van deze sprookjes?

• De meesterdief
• Het schip van Sinternuit
• De stenen gast
• De zingende doodsbeentjes

Waarschijnlijk heb je nog nooit van deze sprookjes gehoord, dit komt door canonvorming. Dit betekent dat er door de jaren heen maar een aantal sprookjes bekend zijn gebleven bij de meeste mensen. Dit komt omdat de verhalen van vroeger niet opgeschreven werden en er in sprookjesboeken maar een aantal boeken beschreven worden. Dit zijn dan vaak de bekende sprookjes, waardoor kinderen vaak alleen deze verhalen kennen.