Om gegevens te onthouden tijdens het uitvoeren van een script plaatsen we deze gegevens in een zogenaamde variabele. Dit kun je vergelijken met een lege doos. Als je er iets in stopt kun je op elk moment kijken wat er in die doos zit. Je kunt gegevens aan de doos toevoegen, deze bekijken en gebruiken, terugstoppen of de doos weer leeg maken.
Een variabele wordt in een PS-script geschreven met een dollarteken ervoor ($). Bijvoorbeeld:
$a is de waarde van de variabele. A is de variabele zelf en $a de waarde van de variabele a.
Je kunt een waarde toekennen aan de variabele door er een is-gelijk teken (=) achter te plaatsen en dan de waarde op te geven, bijvoorbeeld:
$a = 5
Door ermee te spelen kun je al een eenvoudig script maken, zoals:
$a = 5 $b = 2
$som = $a+ $b
$keer = $a * $b
'De som van ' + $a + 'en' + $b + is gelijk aan ' + $som
'Het product van' + $a + 'en' + $b + 'is gelijk aan' + $keer
Je ziet meteen het voordeel van het gebruik van variabelen. Door alleen de waarden van $a en $b aan te passen klopt de rest nog steeds. Dat hoef je niet opnieuw te maken / scripten.