Er wordt teveel schildklierhormoon geproduceerd. Dit zorgt voor een versnelde stofwisseling in het lichaam. Hierbij gaat veel energie verloren.
Wat zijn de oorzaken?
Wordt meestal veroorzaakt door de ziekte van Graves. Dit is een auto-immuunziekte waarbij het lichaam antistoffen aanmaakt die de schildklier stimuleert extra schildklierhormoon aan te maken. Ook al is dit voor een normale werking van het lichaam niet nodig.
Andere oorzaken kunnen zijn:
Struma (langzaam groeiende schildklier) waardoor de schildklier teveel hormonen aanmaakt
Medicatiegebruik waar lithiun om jodium in verwerkt is
Ontsteking van de schildklier door een virus
Andere afweerziekte
Goedaardig gezwel in de schildklier
Wat zijn de symptomen?
In de afbeelding hieronder zie je alle symptomen die voor kunnen komen bij een patiënt met hyperthyreödie
Welke onderzoeken zijn nodig om de diagnose vast te stellen?
Om vast te stellen dat het om hyperthyreoïdie gaat wordt er bloed afgenomen.
Er is te veel schildklierhormoon in het bloed.
Dit hormoon heet: vrije T4.
Normaal is het vrije T4 tussen 9,0 en 24,0 pmol/l
Er is meestal minder hormoon uit de hersenen dat de schildklier helpt.
Dit hormoon heet: TSH.
Normaal is het TSH tussen 0,4 en 4,0 mU/l
Soms kan in het bloed ook de oorzaak gevonden worden. Dan wordt er gekeken of de afweer in de war is of dat er een ontsteking in de schildklier is.
Uw huisarts onderzoekt en voelt aan de schildklier. Voelt hij/zij knobbels, dan kan er een echo worden gemaakt.
Wat zijn de behandelingsmogelijkheden?
Er zijn drie manieren om te behandelen bij een snel werkende schildklier.
Medicatie: Eerst krijgt iemand een medicament wat ervoor zorgt dat de schildklier stopt met werken. Dit medicijn heet thiamazol. Na zes weken wordt de hoeveelheid schildklierhormoon in het bloed bekeken. Hierna krijgt de persoon nog een extra medicament namelijk levothyroxine. Dit is het schildklierhormoon. De persoon neemt de beide medicamenten in één keer daags, het liefst op een nuchtere maag en ongeveer rond hetzelfde tijdstip.
Radioactief jodium: Een veilige en snelle behandeling. In het ziekenhuis krijgt de patiënt een pil met radioactief jodium. Dit komt via de darmen in het bloed terecht, en via het bloed bij de schildklier. Door de straling van het jodium maakt de schildklier minder schildklierhormoon aan. Daarna plast de patiënt een deel van de radioactieve stof weer uit. Soms blijft de patiënt één of meer dagen in het ziekenhuis. De schildklier gaat hierna meestal weer normaal werken en de klachten verdwijnen. Was de schildklier ook groter geworden, dan kan deze door het radioactief jodium weer kleiner geworden zijn.
Operatie: Wanneer er wordt gekozen voor een operatie wordt de schildklier weggehaald.
Wat zijn de complicaties, bijwerkingen/nadelen van de verschillende behandelingsmogelijkheden?
Medicatie:
De mogelijke bijwerkingen bij gebruik van thiamazol zijn:
Jeukende huid of bultjes
Pijn in de gewrichten
Misselijkheid
De mogelijke bijwerkingen bij gebruik levothyroxine zijn:
Pijn op de borst
Hartkloppingen
Zweten
Radioactief jodium:
Bij de ziekte van Graves heeft deze behandeling als nadeel dat de schildklier te langzaam kan gaan werken waardoor de patiënt de rest van het leven schildklierhormoon moet blijven innemen.
Wanneer de patiënt een vrouw is mag de vrouw de eerste zes maanden na de behandeling niet zwanger worden.
Wanneer de patiënt een man is mag de man de eerste zes maanden na de behandeling geen vrouw zwanger maken.
Wanneer de vrouw zwanger is op het moment dat de diagnose gesteld wordt is de behandeling doormiddel van radioactief jodium geen optie
Operatie:
De patiënt moet de rest van het leven medicatie innemen (schildklierhormoon)
Er is een kans dat de zenuw naast de schildklier beschadigd wordt en de patiënt daardoor altijd hees blijft.
Soms kan de bijschildklier beschadigen. Dan moet de patiënt de rest van het leven Vitamine D en kalk innemen.
Hoe gaat het verder na de behandeling?
Wanneer de patiënt medicatie gebruikt bij de ziekte van Graves wordt iedere drie maanden het bloed gecontroleerd. Meestal kan de patiënt na één tot anderhalf jaar stoppen met de medicatie. Na die tijd wordt er iedere drie maanden een controle gedaan middels bloedafname. Bij ongeveer de helft van de patiënten blijft de schildklier daarna normaal werken en komt de ziekte niet meer terug.
Wanneer de ziekte wel terugkomt, dan kan de patiënt opnieuw in samenspraak met de arts kiezen voor één van de drie behandelingsmogelijkheden.
Na een behandeling met radioactief jodium is er een kans dat de patiënt voor de rest van het leven genezen is. Wanneer er sprake is van de ziekte van Graves is er een kans dat de patiënt later toch nog medicatie met schildklierhormoon moet gaan innemen.
Na een operatie moet de patiënt de rest van het leven schildklierhormoon blijven slikken.