Toen Oekraïne in 1991 de onafhankelijkheid uitriep, werd er in Moskou niet gejuicht. De Russisch-orthodoxe kerk bleef verder functioneren in Oekraïne: ze leidde haar eigen priesters op, beheerde de parochies en bleef een Russische politieke aanwezigheid, vooral in het Oosten van Oekraïne.
Toch groeide het verlangen bij een deel van de Oekraïense bevolking om zich te ontvoogden van de Russisch-orthodoxe kerk. In 2018 werd de Oekraïense orthodoxe kerk opgericht onder leiding van metropoliet Epiphanus I. Poetin en patriarch Kirill reageerden woedend en Poetin sprak toen al over het feit dat dit zou leiden tot bloedvergieten.
Kirill dreigde in 2019 met een schisma toen de oecumenisch patriarch Bartholomeüs de Oekraïense kerk erkende als een nieuwe en onafhankelijke orthodoxe kerk. Enkele andere orthodoxe kerken zoals de Griekse, volgden. De anderen zwegen. De onafhankelijkheid van de Oekraïense orthodoxe kerk zorgt dus voor spanningen binnen de vereniging van orthodoxe kerken, maar ook binnen Oekraïne zelf, waar een deel van de priesters en gelovigen trouw willen blijven aan Moskou en een ander deel aan de eigen Oekraïense kerk.
De Russen vieren prins Vladimir de Grote als de man die hun land tot het christendom heeft bekeerd, maar voor sommige Oekraïners is dit een poging om hun geschiedenis te stelen.
Voor hen is prins Volodymyr - zoals hij in Oekraïne bekend staat - een oude Oekraïense leider die regeerde vanuit Kiev en het land dat toen bekend stond als Kievan Rus kerstende, nog voordat Moskou was gebouwd.
Aanhangers van nauwe Russisch-Oekraïense banden wijzen op de gemeenschappelijke oorsprong van de twee staten van prins Vladimir. Sommigen van hen betwisten de politieke en religieuze onafhankelijkheid van Oekraïne.
Prins Vladimir wordt in beide landen als heilige vereerd. Nadat de USSR uit elkaar viel, werd in Oekraïne een onafhankelijke orthodoxe kerk opgericht, maar de Russisch-orthodoxe kerk - die nauwe banden onderhoudt met het Kremlin - erkent haar niet en veroordeelt haar geestelijken als ketters.
Het hoofd van de onafhankelijke Oekraïens-orthodoxe kerk, werd zelfs geëxcommuniceerd door de Russisch-orthodoxe kerk.
Poetin wil de prins eren met een 25 meter hoog standbeeld in Moskou. Het beeld zou de prins tonen met een zwaard en een kruis in de hand. Die plannen stoten op veel kritiek.
Het idee van een monument in Moskou wordt door sommigen gezien als bewijs van "het [minderwaardigheids]complex van een kleine natie". De stad Moskou bestond niet eens toen Vladimir werd gedoopt.
"Is er echt niemand in de Russische geschiedenis, afgezien van dubieuze personages uit de 10e eeuw, met echte, onbetwistbare prestaties?" vroeg Carnegie Center-expert Maxim Samorukov.
De prins staat dus midden in een dispuut tussen twee naties over hun geschiedenis en hun identiteit.