1.5 Bijschildklier (glandulae parathyroideae)

Schildklierhormoon

De schildklier (afb.1.5.1) heeft zijn normale ontwikkeling als voor de productie van het schildklierhormoon het element jodium nodig. Het schildklierhormoon, thyroxine genoemd, heeft invloed op de verbranding in de cellen.

Bijschildklieren

Zijn kleine kliertjes (afb.1.5.2). Ze liggen  rondom de hals in de buurt van de schildklier. De bijschildklieren zijn klein, slechts een paar millimeter groot. Ze lijken erg op vetweefsel. De meeste mensen hebben vier bijschildklieren. Maar het aantal en de ligging verschillen per persoon.

De bijschildklieren kunnen ook op andere plekken liggen, zoals bovenin de hals bij het tongbeen. Of laag in de borstholte vlakbij het hart. Of voor of achter de slokdarm. Of opzij van de halsslagaders.

De bijschildklieren maken bijschildklierhormoon. Dit hormoon is belangrijk voor het regelen van de hoeveelheid kalk en fosfaat in je lichaam. Bijschildklierhormoon zorgt voor het juiste evenwicht tussen de hoeveelheid kalk in je botten en de hoeveelheid kalk in je bloed. Kalk houdt je botten sterk zodat ze niet breken of inzakken. Kalk in het bloed is belangrijk voor de goede overdracht van prikkels tussen zenuwen onderling en van zenuwen naar spieren.

Afb. 1.5.1 schildklier

               

Afb. 1.5.2 bijschildklieren

Bron:https://www.isala.nl/patientenfolders/8291-operatie-bijschildklieren/

                                                                                                                                                                                                                                   https://www.thuisarts.nl/hyperparathyreo%C3%AFdie/ik-heb-hyperparathyreo%C3%AFdie