Complimentenbon
Ik bedenk positieve eigenschappen die ik vandaag of gisteren bij mijzelf gezien heb.
Gisteren was ik op stage en had ik een OK-dag. Er waren hele leuke hondjes die we die dag hadden. Ik heb na de operaties de honden goed in de gaten gehouden op eigen initiatief. Ook tijdens het voorbereiden van andere OK’s, heb ik goed laten zien dat ik iets wilde doen.
Bij één van de hondjes (een hele lieve Shih tzu van 8,5 jaar) moesten röntgenfoto’s gemaakt worden van haar knieschijven. Ze was namelijk verdacht op een patella luxatie aan de linker achterhand. Deze foto’s gebeurde onder narcose. De foto’s heb ik samen met één van onze dierenartsen gemaakt.
Wij waren bezig met de linker kant fotograferen, toen ik erachter kwam dat we dezelfde kant net ook al gedaan hadden. We waren dus bijna 4 foto’s aan het maken van twee dezelfde liggingen van het dier. Ik heb hier wat van gezegd, wat ik een aantal jaar terug echt niet zou durven, ook al zou ik weten dat ik gelijk heb. Dit klinkt klein, maar toch was ik stiekem erg trots op mijzelf.
Bovendien heb ik de hele tijd dat ik hier al stage loop, het gevoel gehad dat iedereen die dierenarts altijd zag als meerdere. Ik maak sinds het begin al best wat grapjes met mensen waarmee ik al een gesprek had en deed dat na een tijdje ook bij hem. Toen merkte ik dat hij eigenlijk ook best gezellig is om grapjes mee te maken! Ik klik heel goed met bijna iedereen op het bedrijf, dit geeft me echt een thuis-gevoel. De dierenarts en ik zijn ook beiden heel erg enthousiast over het röntgenapparaat en gewoon de bouw van dieren.
Zo hebben we een keer na een ontdekking van spondylose, samen door boeken gebladerd over röntgenfoto’s. Wat trouwens ook aan mij te danken was, omdat ikzelf de haak op de onderste lendenwervel zag! Iedereen vond het heel goed van mij, en ik was echt heel trots op mijzelf!