Les 3 - Karakters

Leerdoelen
Je weet welk schrift vooraf ging aan het huidige Chinese schrift
Je weet waar orakelbotten voor gebruikt werden

Opdracht
Lees onderstaande informatie.

Hoe is het Chinese schrift ontstaan?
Wij noemen de voorloper van het huidige Chinese schrift: het orakelbottenschrift, het dateert uit 1.200 tot 1.050 v. Chr. Het zijn tekens gekerfd op schildpadschilden en schouderbladen van runderen. Waarom gebeurde dit? Orakels of tovenaars bemiddelden tussen hemel en aarde en probeerden de toekomst te voorspellen.  Vragen die men had werden ingekerfd, vervolgens werd het schild of het bot verhit waarop het barstte: ‘plok!’. Het antwoord werd door middel van de barst geïnterpreteerd door de wichelaar en vervolgens erin gekerfd. Zo weten wij wat de mensen toen bezighield: zaken als het weer, de oogst, oorlog en vrede, gezondheid en dood. Het schrift was een manier van communiceren tussen de mens en de voorouders en Shang-di: de oppergod.

Vraag
Waarop werden de karakters als eerste geschreven? 

Qin Shi Huangdi, de eerste keizer van China (221 – 206 v. Chr.), maakte vele zaken zoals munten, maten en gewichten, maar ook het schrift tot een samenhangend geheel. Het ‘kleine zegelschrift’ werd de norm. In die tijd werd met een eenvoudige bamboe vulpen geschreven op zijde of op bamboelatjes. Tijdens de Han-dynastie (Hàn, 汉) (206 v.Chr. – 220 n.Chr.) werd het een algemeen gebruik om met de penseel te schrijven en werd het schrift zwieriger, met strepen die variëren in dikte. Dit gebeurde in samenhang met de uitvinding van het papier.

Links karakters in orakelbottenschrift en helemaal rechts het moderne schrift. Daartussen zie je de ontwikkeling.

Opdracht
Kijk naar de onderste afbeelding met de vele karakters.
1. Vergelijk het orakelbottenschrift met een aantal moderne karakters. Zie je nog gelijkenissen? Schrijft dit op.
2. Zoek op internet wat traditioneel Chinees schrift is en wat vereenvoudigd Chinees schrift is. Leg uit wat het verschil is en wat er is veranderd. Leg ook uit waarom dit is gedaan.

Kijk nu nog eens naar de afbeelding
Wat valt je op als je ze met de traditionele karakters (tip: kijk bij kaishu, standard script) – in tegenstelling tot de vereenvoudigde karakters – vergelijkt?

Een aantal karakters zijn voortgekomen uit plaatjes, denk aan 木, , 月, yuè, 口, kǒu (‘boom’, ‘maan’, ‘mond’). Deze kunnen soms weer worden gecombineerd. We spreken dan van ideogrammen. Voorbeelden zijn: 好, hǎo (‘vrouw’ met ‘kind’ is ‘goed’), 安, ān (‘vrouw’ onder een ‘dak’ is ‘vrede’). Het grootste deel van de karakters (88%) heeft echter een betekenis gevend component (het radicaal) en een fonetisch component (de klank). Bijvoorbeeld: 钟 : ‘klok’; links het radicaal ‘metaal’ en rechts de uitspraak: zhōng. Dit is een manier waarop veel Chinese karakters zijn opgebouwd (ookal is na verloop van eeuwen de uitspraak van de fonetische componenten niet altijd goed herkenbaar meer). Er zijn ongeveer 224 radicalen, elk woordenboek heeft zijn eigen lijst.

 

Een karakter bestaat uit componenten en die bestaan uit strepen, punten en halen. Er is een vaste volgorde om deze te schrijven (van boven naar beneden, van links naar rechts). Op deze manier worden de karakters het mooist geschreven, en waren ze vroeger goed op te zoeken in een (papieren) woordenboek. Er zijn karakters met een enkele streep: het karakter voor ‘1’ bijvoorbeeld: 一, en er zijn karakters met vele streepjes.