Een wee is een uitroep van smart of pijn. De heftige pijnen van een barende vrouw door de sterke contracties van het myometrium worden daarom weeën genoemd. In de verloskunde wordt het begrip wee echter niet meer gebruikt om de pijn, maar om de contracties aan te duiden.
Het myometrium bestaat uit glad spierweefsel. Het kenmerk van gladde spiercellen is dat zij in staat zijn om zich (in alle richtingen) zeer sterk te verkorten. De interactie van de spierceleiwitten myosine en actine speelt daarbij een belangrijke rol. Door fosforylering van myosine wordt ATP omgezet in ADP. Hierbij komt energie vrij voor de samentrekking van de spiercellen. Dit is een proces dat afhankelijk is van calcium. Om het contraheren van alle spiercellen van het myometrium gelijktijdig te laten verlopen, moet er een goede communicatie tussen de spiercellen zijn. Dit wordt mogelijk gemaakt door ‘gap junctions’, verbindingen met een lage elektrische weerstand, die een verhoogde doorlaatbaarheid voor ionen en electrolyten hebben. Het aantal gap junctions wordt gereguleerd door o.a. oestradiol en progesteron. Oestradiol vermeerdert en progesteron vermindert het aantal junctions. Door de toenemende productie van progesteron gedurende de zwangerschap blijft het myometrium gedurende de zwangerschap rustig; er vinden geen sterke contracties plaats. Aan het einde van de zwangerschap neemt de productie van progesteron af en die van oestrogenen toe. De rek van de uterus die onstaat door toename in grootte van de foetus en de stijgende hoeveelheid oestrogenen stimuleren de spiercellen van het myometrium om te contraheren, waardoor de weeën op gang komen.