Een aantal begrippen verdienen nog wat meer toelichting. Met de sociale constructie van kennis wordt bedoeld dat het verkrijgen van kennis niet simpelweg een kwestie is van het goed bestuderen van de werkelijkheid, waarbij het er eigenlijk niet toe doet wie het bestuderen doet en wat anderen daarvan vinden. Zogenaamde sociaal-constructivisten wijzen er bijvoorbeeld op dat wetenschappers in de loop van de tijd steeds andere ideëen gehad over wat echte kennis is, waarbij bijvoorbeeld "natuurkunde" lange tijd er vooral uit bestond om te bestuderen wat schrijvers uit een ver verleden over de natuurkunde hadden geschreven en niet uit het uitvoeren van experimenten. Zo werd wat voor kennis doorging dus beïnvloed door de sociale omgeving waarin die wetenschappers zich bevonden. Kennis werd daarmee mede gemaakt of geconstrueerd door die sociale omgeving.
Kijk het volgende filmpje op om het onderscheid tussen assimilatie en accommodatie beter te begrijpen. Het filmpje is in het Engels. Wil je Nederlandstalige ondertiteling neem dan de volgende stappen:
Het constueren van kennis is een cognitief actief proces. In de geest van een lerende moet er iets gebeuren. Volgens sommige constructivisten betekent dit ook dat lerenden het beste zelf actief kunnen zijn door experimenten of projecten uit te voeren en op die manier kennis te construeren. Leerlingen zou dus geen natuurkundige formules aangeleerd moeten worden door een uitleg van de docent, maar door eerst zelf een experiment te doen en hier vervolgens de formule uit af te leiden. Dergelijke constructivisten koppelen cognitieve activiteit dus aan gedragsmatige activiteit (Mayer, 2009a).