Om de financiële situatie van een onderneming objectief te bepalen, gebruikt men doorgaans verschillende soorten financiële kengetallen. De hoogte of laagte van deze kengetallen zeggen allemaal vanuit een verschillend perspectief iets over de financiële ‘gezondheid’ van een onderneming op dat moment.
Er zijn verschillende soorten financiële kengetallen en deze worden in de praktijk wisselend gebruikt al naar gelang het belang van de persoon of organisatie die erom vraagt. Zo zullen (potentiële) aandeelhouders erg geïnteresseerd zijn in de ‘rentabiliteit op eigen vermogen’ en een leverancier die gevraagd is om op rekening te leveren, meer in de ‘current ratio’ van de onderneming. Een (potentiële) verschaffer van lang vreemd vermogen zal juist weer meer geïnteresseerd zijn in solvabiliteitskengetallen zoals de ‘debt ratio’. Voor het management van de onderneming zijn uiteraard alle kengetallen (ook wel ratio’s genoemd) van belang. Niet alleen omdat ze direct iets zeggen over de huidige financiële gezondheid. Maar ook omdat verschillende stakeholders de druk zullen opvoeren om voorkeurskengetallen te verbeteren ter bescherming van de eigen portemonnee/investering!
Financiële kengetallen laten zich bovendien goed vergelijken in tijd, of juist met externe data van branchegenoten. Vragen zoals “gaat het nu beter of slechter dan vorig jaar op gebied van liquiditeit?” of “behaalt de aandeelhouder bij ons meer of minder rendement per geïnvesteerde euro vergeleken met de concurrent” kunnen hierdoor goed beantwoord worden.
De input voor de berekening van financiële kengetallen haalt men doorgaans uit de balans van een onderneming. Voordat we verder gaan is het dus belangrijk om goed te begrijpen wat de balans ook alweer is, hoe deze is opgebouwd en hoe deze verandert na ieder financieel feit. Bekijk daarom nu eerst de kennisclip ‘De Balans’.