Joost van den Vondel (1587-1679)
Het eerste bedryf
Het hemelsche gerecht heeft zich ten lange lesten
Erbarremt over my en mijn benaeuwde vesten
En arme burgery, en op mijn volcx gebed
En dagelix geschrey de bange stad ontzet.
De vyand, zonder dat wy uitkomst durfden hopen,
Is, zonder slagh of stoot, van zelf het land verlopen.
Mijn broeder jaaght hem na. Zy nemen vast de wijck,
En vlughten haestigh langs den Haerelemmer dijck.
[…]
Hoe snel, hoe onverziens is deze kans gedraeit!
Alhier, daer ’t leger lagh, is ’t veld alsins bezaeit
Met wapens en geweer, verbaest van ’t lijf gereten,
Van ingebeelden schrick, en uit der hand gesmeeten,
Om zonder hindernis te vlieden langs den wegh.
Ja op ’t verjaeren zelf van ’t jaerige belegh
Word d’afgestrede muur van ’t lang belegh ontslaegen.