Indonesische Onafhankelijkheidsoorlog

Op 17 augustus 1945 riep Soekarno eenzijdig de onafhankelijkheid van Indonesië uit. Het probleem was dat het gebied nog steeds onder Nederlands gezag stond. Later in 1945 werd hij benoemd tot de eerste president van Indonesië (niet erkend). Hij ontwikkelde een nieuwe staatsideologie, namelijk de Pancasila. Dit hield in dat er scheiding tussen kerk en staat was en het land centraal werd geregeerd vanuit Jakarta. Verder was sSociale rechtvaardigheid, beschaafdheid, democratie en het belang van geloof een onderdeel van de Pancasila.

Nederland wilde de kolonie Nederlands-Indië behouden en probeerde eerst met Soekarno de onderhalen. Er kwam een akkoord, namelijk een unie van Nederland en de Federatieve staat Indonesië (waarvan de Republiek Indonesië dan een deelrepubliek zou zijn). Dit leidde onder de bevolking van Indonesië tot woede, ze wilde namelijk volledig onafhankelijk zijn. In het begin waren er slecht schermutselingen, maar dit ging over naar een guerrillaoorlog. Hierop greep de Nederlandse regering militair in 1947 in, dit noemen we in Nederland de politionele acties. De Nederlanders hadden de overhand en namen Soekarno in 1948 gevangen.

Onder mondiale druk (vooral van de VS) kwam er een wapenstilstand en later moest Nederland onder druk van de VS de onafhankelijkheid van Indonesië erkennen, wel mocht Nederland Nederlands-Nieuw-Guinea houden. Soekarno was nu officieel de eerste president van Indonesië.

Soekarno roept de onafhankelijke staat Indonesië uit, 1945, Mendur