Jenne haar d'r heur al een hieleboel van veur esteld, dat 't binnenkort weer brulfte en groot feest zul worden as Jan Hilbers en Oome Luuks Fömmechien van 't Vèène trouwden en och èèringkies, wat kwamp ze now toch van alles schaop òf, al was het dan ook heur eigen schuld. Weg brulfte, weg feest, Jenne kwamp narrengs an te passe!
Eerst bi'j Karst Karsies mit Zwaane op de loop egaone, now nog gien jaor later bi'j Jan Hilbers fut ejacht, het was toch ook wat te zeggen! Wat mus daor van terechte komen!
„Fuj, fuj, ze hebt het toch ook allemaole op oewze Jenne verziene, ai toch maar ienmaol een slechte name hebt!" klaagde en jammerde Woltertien van Jan Barties Maaie, Jenne zien moewder, toe Jenne d'r weer an kwamp sjokken op zoo'n ongewoon ure en zoo'n ongewone dag midden in de weeke en toe Woltertien uut de veerte wel al an Jenne zien loopen en alles kun zien, hoe wied of 't weer was.
En wie wol heur zoo maar weer winnen as maagd? Goen iene, jao!
Maar een old varsien zeg: „D'r is gien ongelok zoo groot of d'r is nog wel een gelokkien bi'j" en zoo was het hier ook. Want een ni'je stèè as maagd bi'j de boer, daor was Jenne eigelijk lange zoo neug niet um veneuten as wel an een stèèchien, an een klein daghuurdershuussien, waor ze mit heur keerl in zul kunnen wonen, as ze dommiest etrouwd was, waor ze vuule neuger an toe was as Oome Luuks Fömmechien van 't Vèène. Die haar beter nog wat kunnen wachten töt ze allemaole de rouw uutedaone haren, maar Jenne! Hoe eerder as die trouwde hoe bèter en al haar Jan Hilbers heur niet futtejacht, dan haar ze d'r toch niet lange meer kunnen blieven, al haar ze het zölf ook nog zoo geern ewild.
Gelokkig haar Jenne altied volop jonges kunnen kriegen, maar toch now 't zoo hals aover kop op 'n trouwen ankwamp, now buisde 't er eerst nog wel een beechien, maar Barreld die d'r de leste tied drok hèn eloopen haar, besleut op anraon van zien kammeraon en nao drokke raod ehöllen te hebben mit Jenne zölf, um heur toch maar töt zien vrouwe te nemen en zoodoewnde waren ze nog veur Jan Hilbers mit Fömmechien van 't Vèène an um naor 't gemientehuus te trekken.
En 't leup heur ook al weer mee mit een stèè, want het kleine huussien waor Poesten Klaos mit Eule woond haren, stund nog altied lèèg en daor kwamen ze in te wonen.
Jenne haar 't nog maar wat goewd etröffen mit heur keerl, want Barreld was wel flink en stark en assie 't an de hoed haar, dan kunnie ook best warken en zoodoewnde gunkie alle dagen op 'n daghure, want die hum kenden, wollen hum wel geern as arbeider in 't wark hebben, zoodattie voordaalek goewd in de verdiensten kwamp. Bi'j 'n winterdag was de daghure een schillink en de kost, waor hi'j jaorlijks vanzölf gien groot kaptaol van aover kun nollen, maar 's zomers in de heuiing of assie hèn Holland hèn grös meeien gunk, dan haren ze 't roem en verdiende hi'j een bult geld waor wel wat van aover te hollen was veur de tied as de verdiensten wat minder roem waren. Niet dat het zoo'n groote aovervloed was, al kunnen ze zuunig en al waren ze niet veule neudig veur de huusholding. Oh nee, dat niet en veural niet toe de uutgaoven grooter worden en ze zoo naovenaant helderweg een hiel köppeltien kleine kiender kregen. Ja, jaor in jaor uut schiende het daor bi'j Barreld en Jenne maar te mutten anmeerderen en umdet veule varkens dunne draank gef, mussen ze d'r wellies een beechien schraochies langers, ja was het er wellies armoewdiger boeltien aster bi'j Klaos de Poeste en Eule ooit van heur lèèmt ewest haa.
En toch waren ze zoo gelukkig mit menaar as 't maar kun. Tevrèène en gezond, wat kunnen ze meer verlangen! En de kiender ook! Allemaole van die gezonde, starke roppers van jongen. Net as zokke nochtern kalven pas op de wereld of ze probeert te staon en kunt het ook. Zi'j ook, pas op de wereld, een klein poossien in 't pak, pas d'r uut of ze staot, ze loopt, bint weer groot en wacht al weer mit ongeduld op een klein breurtien of zussien dat nog uut Koop Köster zien barg mut komen, maar waor de ooievaar al weer op weg naor toe is um d'r iene van 't zelde slag te halen. Zeker weer zoo'n zwartkoppien mit donkere oogen, zooas ze allemaole waren, behalve de oldste, die now net precies vuurrood haor haar. Slim zok impartinent rood haor as die jonge haar. Barreld begreep er niks van, hoe ze an zoo'n pikzwarte rooie kwamen en Jenne zèè, dat ze d'r ook niks van begreep, maar 't was now ienmaol zoo en daormee uut! Ze kunnen hum niet weerumme sturen in elk geval.
En daorbi'j, de oldste die was al gauw zoo wied dattie mee anpakken kun en toe Jan Knelis, waor Barreld vrogger as knecht ediend haar, een jonge mus hebben um op de koewn te passen, dat ze niet op de snuup gungen, toe wollie wel geern die kleine rooie van Barreld en Jenne daorveur hebben, want het mug dan al een kwaoje ondeugende rakkerd van een jonge wèzen, maar hi'j was goewd bi'j de warken en net geschikt um op de koewn te passen of um achter een snuuperd an te zitten.
Zoodoewnde verdiende heur olste jonge al zien eigen kost, toe hi'j nog maar elf jaor old was en as Jan Knelis ies wat een rejale böje haar, dan gaffie hum Zaoterdes ook nog wel ies een paar centen op de koop toe.
Op dezelde meniere gunk het mit de maais: eerst in nuus moewder wat meehelpen, koppies wasschen, de heerd ankeeren, wat op breurties of zussies passen, al arg jonk van de schoele of en dan kunnen ze mitiene ook al as klein meitien bi'j de boer terechte.
Zoo worden ze allemaole ongemarkt groot en in plaasse dat ze de lasten en zörreng in de huusholling van Barreld en Jenne grooter maakten, duurde het maar een korte tied of ze hölpen die nog verlichten.