Tegen de Meitied dan zullen Freins en Hillechien annetiekend wörden of zooas dit mit aandere woorden meer gebruukelijk is te zeggen, dan zullen Hillechien en Freins broed en breugeman worden. Het gaf een hiele veurbereiding en een hiele drokte, maar 't was now al zoo wied, dat het er al aorig op begunde te lieken dat alles goewd veur menaar zul komen. Wel haren Jan Hilbers en Fömmechien d'r heur eerst mit haand en taand tegen verzet en alles in 't wark esteld wat ze maar kunnen um tegen te gaon dat Freins mit Hillechien an 't vri'jen kwamp, now ze toch onmachtig ebleken waren um het tegen te hollen, now keuzen ze maar de wieste parti'je en höllen heur, asof ze d'r vlak veur waren. Hillechien was zoo flink en zoo fiksch en zoo knap en zoo aorig en zoo ievrig in 't wark, zoo vli' jzem gunk het heur alles òf, zoo hemmel en netties was ze en zoo knappies kwamp ze d'r al uut, ja 't waren allemaole deugden, wat ai heurden nuum'n aover Hillechien. „Freins hef groot geliek", zèè Jan. „Wie kik er now in de tegenswoordige tied in de eerste plaasse nog op geld? Freins hef toch zölm genogt, wat zal hi'j mit meer doewn, wördt hi'j d'r veur een cent gelokkiger umme? Geld!" schrowde Jan mit de grootste minachting, „geld! gien dier dat er de bek anzet, d'r is nog gien hond, die 't vreten wil!" En een heuge börst opzettend, blufte hi'j hardop: „Heb ik daor ook naor ekeken? „Zeuven kiepen en een haane" of „hielemaole niks", dat komp toch al haoste op 't zelde neer!
Fömmechien, die d'r heur nog niet zoo gauw aover hèn kun zetten as Jan, zuchtte: „Och ja, das wel waor, geld allennig dat mak nog niet altied gelokkig en wat de hoogere staand betreft, waor Hillechien dommiest in komp, daor zal ze heur op 'n duur ook wel bi'j kunnen anpassen", en intusschen haar ze de rezienen al in de wiejke zet, datter op de brulfte niks an mekeern zul, net zoo min as toe ze zölf Jan ekregen haar.
En Freins, die hum nog nooit zoo gelokkig evuuld haar as in de leste tied, die zul d'r ook wel veur zörreng, dat Hillechien d'r van onder töt baov'm rejaal in de kleeren uutkwamp en net zoo goewd as de riekste boerenmaais mit gold en zuiver beslagen wörde. Dan kwamp Hillechien hum vanzölf wel aorig in de buul, maar dat was niet zoo slim, daor kun best wat of en dan bleef er nog maar zat aover! En um wat poolsheugte te nemen gunk Freins op 'n Donderdag ies hèn Möppelt. Net of 't zoo wèzen mus, zul Oome Luuks Fömmechien van 't Vèène zeggen, kwamp Freins in de heufdstraote dichte bi'j de Stinksloot Beijemin inteegn. Die Beijemin, die was toch altied zoo aorig en zoo vrendlijk, slim, wat was dat toch een aorige jood.
Daalek kwamp hi'j op Freins of en gaf hum de haand. „Hè, dag Freins, bi'j vandaag ies in Möppel? Hoe gaat het, nog goed gezond?"
„Best!" zèè Freins.
„En Jan en Fömmechien ook? En de kiender? Wördt al groote kiender, hè? Die Garriet en die Jantien, och, och, och, wat wördt det al groote kiender, bint al haoste volwassen!" gunk Beijemin deur.
„En kan Fömmechien d'r tegenswoordig nog wat tegen?" vreug hi'j.
„Och, dat giet nog al zoo'n beechien, 't holdt niet aover!" zèè Freins.
„Zoo, zoo, giet det nog al?" En toe een beechien flusternd net of dat een iedereniene niet heuren mug: „En is Hillechien vandaage ook in de stad, Freins?"
„Nee", zèè Freins, „maar ankomen Donderdag dan ware wi'j van 't plan daw samen koomt en dan wok oe eigelijk ook nog wel ies wat vraogen".
„O, das best", zèè Beijemin, „das best -heur! Ie koomt dommiest toch nog wel ies èèvm an um een koppien koffie te drinken, niet waor?"
Ze leupen gezellig prootend mit menaar op en toe ze bi'j Beijemin zien huus waren, zèè hi'j: „Now Freins, gaot daalek maar ies mee, dan kan de vrouwe oe een koppien koffie inschinken".
Beijemin zien vrouwe stund achter de teunbaank toe ze d'r samen inkwamen.
„Vrouwe", zèè Beijemin, „dit is Freins Hilbers, die kennie zeker nog wel, hè?"
„Zeker", zèè Beijemin zien vrouwe, „zeker, ik zul Freins niet meer kennen! Now kuj begriepen, maar Freins, oen vader en moeder, die heb ik nog bèter ekend. Die waren hier zoo kunnig, die zullen nooit in Möppelt komen of ze kwamen hier altied an um een koppien koffie te drinken. Oen moeder Freins, 't is net of ik heur hier nog veur mi'j zie staon. Ze was een knap meinsche, ie liekt sprèkend op oen moeder! Now Freins, ik vin het arg mooi daj de kuunschop wat anholt en oews niet zoo veurbi'j loopt!"
Ze vreug ook naor Freins zien gezondheid, naor Jan, naor Fömmechien, naor de kiender van Jan en Fömmechien en terwiel ze drok deurprootte, vertelde Beijemin, dat Freins in de Meitied gunk trouwen en dattie zoo'n knappe, flinke vrouwe kreeg.
„Zoo!" zèè Beijemin zien vrouwe, „das verstaandig. ‘Eigen haard is goud waard!’ Onthold dat maar van mi'j, een eigen huusholdege is bèter as bi'j een aander de bienen onder de taofel te mutten stikken, al is 't ook bi'j femilie en al hei 't er ook nog zoo goed!" En Beijemin ankiekend, vreug ze „En van wie krig Freins d'r iene?"
Of Beijemin het atmit niet heurde of de gedachten bi'j wat aanders haar, dat zuk niet kunnen zeggen, maar hi'j gaf zien vrouwe voordaalek gien antwoord. Asof hum niks evraogd was, gunk hi'j deur „Ja, Freins krig een fiksen meinsche, een knap, bi'j-de-warken meinsche is Hillechien".
Beijemin zien vrouwe vreug hielemaole niet meer an: „van wie of Freins d'r iene kreeg", intiengdiel ze zèè: „Ja, een fiksch bi'j de warken meinsche is een boel te weerd, daor wördt tegenswoordig eigelijk lang niet genogt naor ekeken, maar kom Freins, gaot maar ies in de kamer, ik koome daalek bi'j oe um oe een koppien koffie in te schinken".
Even later leut Freins hum daale vallen op zoo'n mooie groote stoewl, waor hi'j haoste wegzakte in de kussens. Beijemin kwamp er an mit een kissien segaaren en leut hum opstikken en ondertied dattie daampte as een kalknaomt, stund er een koppien koffie veur hum inneschunken en zattie recht op zien gemak an Beijemin te vertellen, wattie op 't harte haar.
„Zie, Beijemin", zèè Freins, „ik wol d'r ies mit oe aover prooten wat een golden ooriezer mut kosten en hoeveule ak toebetalen mutte ak er een zulvern veur inruile. Ik zegge daalek nog niet dak det doewn wil, vri'j man blieven vanzölf, maar 'k wol d'r enkelt maar ies aover prooten".
„O, zeker", zèè Beijemin, „dat begriep ik best en ie maakt niks gien verplichtige, niks gien verplichtige, maar ik kan oe zeggen, ie treft het merakel, ja merakel treffie het. Ik hebbe vleene wèèke net een best, zwaor golden ooriezer inneruild, dat kuj geschikt en veur old kriegen. Ie mut er maar niet aover prooten, maar ik wil het oe wel zeggen, het is afkomstig uut de boewl van Jan Beerns Kleussies volk uut De Schippers. Ie magt ze nog wel ekend hebben, Kleussien, zoo'n klein, een beechien kroem vrouwchien, ze hef eerst etrouwd ewest mit Harm Westerd van 't Wold en later hef ze d'r iene had uut De Wiek, ik meen wel haoste die oldste zeune van Jan Beerns Oosterd. Now, daor is de boewl onlangs uut mekaar egaone. Misschien hei d'r wel aover heuren prooten dat het daor onder de kiender nogal spoekt hef mit de verdieling, dat ze groote ruuzie onder menaar ekregen hebt en alles in de verkoop ebracht is".
Freins haar d'r van eheurd en as het uut die boewl van Jan Beerns Kleussien afkomstig was, dan was het vaste een best ooriejzer. Het leup hum wel mee en die Beijemin, daor kuj toch maar best terechte. Zoo rejaal en vrendelijk altied, van olds zoo kunnig, die oen vader en moewder en de hiele femilie zoo goewd kende en töt klaante had haar en dan, al wollie vanzölf wel graag verkoopen, oe hielemaole vri'j leut en niks astraant anstaon um te verkoopen. Het kun niet mooier treffen. Freins haar veur humzölf zien besluut al eneumen, al dee hi'j dan ook voordaalek nog gien agosie. Beijemin kun dit ook niks schèèln. Freins die mus het maar ies in gedachten hollen en later maar ies mit Hillechien weerkomen. En daor is het op annegaone! Freins en Hillechien waren best òf, maar Beijemin ook!
Want hi'j verkochte niet enkelt een golden ooriezer maar ook een golden ketten, een slottien, een flekonnechien veur alderein, een zulvern pèpermuntdeussien en nog enkelde aandere snaoren van gold of zuiver, zoodat Beijemin — en daor is niks gien kwaod mit ezegd of bedoewld — zien koppies koffie en zien cents segaare d'r dubbelt en dwars weer uut haar!