Hoofdstuk XXXV.

 Al begrepen de domeneer en veural domeneers juffrouw niet altied wat Klaos en Eule zèèrn en al verstunnen ze het Hollaansch van Eule nog haoste minder as de gewone boerenproot, toch stund het heur best an, dat ze mit heur beident hen fieleseteern egaone waren.

 Eule kwamp wel niet veule meer in de karke, ze kwamp trouwens aanders ook weinig meer op de lappen, maar Klaos en Hillechien waren slim getrouwe karkgangers, Hillechien, haar daorbi'j altied bi'j hum op de kesaosie ewest, ja Freins in vrogger jaoren ook nog, dat wus de domeneer nog best. Freins was nooit zoo arg geleerd ewest en kun de vraogen zeins niet best in de kop hollen. Allent van de verloren zoon, dat wus Freins slim best, want daor kende hi'j alle varsies van die ze toetertied as een bekend padliejtien zungen. En toe Freins veur de olderlingen mus um anneneumen te worden, toe haar de domeneer hum det net precies evraogd. Jonge, jonge, wat haren die olderlingen verbaldereerd oppekeek'n, dat die Freins zoo geleerd was in de biebel en dat de domeneer het er zoo best in kun kriegen bi'j de jonges en maais van de kesaosie.

 Ja, ja, dat was al weer jaoren eleene, now haar de domeneer al haoste weer een ni'j geslachte op de kesaosie en Hillechien was niet allent een aorig, lief maachien, maar ook iene van zien beste leerlingen. Ze kende de vraogen altied glad uut de kop, kun hiele teksen zoo maar van buuten opzeggen, ze wus dat Adam en Eva de eerste meinschen waren, die in 't parredies woonden en ze wus ook wel waor Abram de mosterd haalde, want hoe zul ze 't aanders veur menaar ekregen hebben, uut zoo'n arm boeltien as ze kwamp, um zoo'n rieke boerenzeune an de haoke te slaon!

 Maar dat töt daorantoe, zoo was het van weerskaanten al olde kunde tusschen de domeneer ienerzieds en Luuks Hilbers jonges en Poesten Klaos femilie an d' aandere kaante. En al was 't vandaage ook biester slecht weer, mit règen, règen en nog ies règen en al haren ze die modderige steegde ook haoste niet dreuge aover kunnen komen, toch speet het de domeneer en ook domeneers juffrouw niet, dat ze in de pasteri'je tegen mekaar ezegd haren: „kwan, we mutter mit 'n beident ies hengaon um ze te fieleseteeren."

 Jammer was 't now wel, dat Hillechien en Freins waor het umme begund was en waor ze de reize um edaone haren, now net niet in nuus waren en daorumme wollen ze now maar gauw weer opstappen ook, maar dat gunk zoo maar niet, ien, twi'j, dri'je!

 Eerst mussen ze vanzölf een koppien koffie mitdrinken, dat Eule intusschen al klaor haar staon. Klaos was al drok an 't blaozen in de hiejte koffie en seuterde mit een hieleboel lawaai 't schötteltien lèèg, dattie dan daalek weer uut 't kommechien volschunk.

 Domeneer en zien vrouwe haren ook goeie maote kregen, 't koppien niet allent töt de raand toe vol maar ook nog 't halve schötteltien d'r bi'j volleflut.

 Klaos en Eule markten dit wel en wussen ook wel, dat dit niet zoo heurde bi'j de grooteluu en daorumme gaf Eule bi'j meniere van verontschildiging de wieze raod „Domeneer en juffrouw ook, ie mut het maar in 't schötteltien aoverschinken, want 't is nogal hiejte en ik hebbe wat gemot, er wat aovergeflut. Ai 't now uut 't schötteltien opdrinkt zoo asse wi'j doet, dan drupter niet of, dan mot je niet op jouw mooie goewdl"

 Maar mit al die goeie raod was 't veur de domeneer en zien vrouwe nog een hiele toere um det eerste koppien koffie, zunder ongelokken en zonder motten op te kriegen, want aoverschinken in 't schötteltien, daor haren ze zoo iniens maar gien slag van.

 Klaos was intusschen drok an de proot eraakt mit de domeneer en gaf goeie pik aover zien geite, aover de knien en aover de kiepen, waor de domeneer ook wel verstaand van haar, want hi'j höld zölf ook kiepen. Hi'j lusterde dan ook mit alle andacht naor 't lange verhaal van Klaos aover brödsche kiepen, aover nusteier, voele eier, schiere eier en kalkeier, aover kuukenties, jonge hennechies en jonge aanties en zoo meer.

 Eule dribbelde drok hèn en weer en speulde ondertied zoo of en an ook nog de mujleke rolle van tolk of vertaalsman.

 Toe de domeneer beveurbield vreug, waor Freins en Hillechien waren, of ze atmit wiedweg waren, zèè Klaos: „O, nee, niet wiedvut, ze bint hèn 't Vèène, hèn Hillechien zien meuje Jan Lamers, maar veur taomt heb ze brulfte neugd, dan bint ze vaste weerumme", toe haostte Eule heur um het te vertalen mit dizze woorden: „O, neen, niet wijd fut, ze bent heen 't Veen, heen Hilligje zijn Meu maar voor taamt heb ze brulft genuigd, dan bent ze vast weerom!"

 Now de domeneer en de vrouwe vunnen, dat ze het dan toch zachiesan maar ies weer prebeeren mussen, dan kunnen ze nog wellies èèvm bi'j Jan Hilbers en Fömmechien inkieken, misschien dat Freins en Hillechien d'r dan ook al weer waren of ondertied weerkwamen. Veur 't gewone huusbezuuk kwamp hi'j later wel ies weer, maar dan was zien vrouwe niet bi'j hum, dan brachde d'r iene van de karkeraod mee, een olderlink of een diaken of zoo.

 Domeneer en zien vrouwe gaven Klaos en Eule beident een haand, weinschten heur het alderbeste toe, ook nog de zegen veur 't jonge paar en gungen vurt, 't pad op in de richting van Luuks Hilbers jonges heur huus.

 Wat waren Klaos en Eule gelokkig, dat de domeneer en nog wel mit zien vrouwe heur zoo'n groote eere annedaone haren. Gien wonder, dat Klaos, die zien hiele leemt al zoo wies ewest haar mit de domeneer, now nog vuule meer mit hum op de loop was en op hum schreut, dat ze narrengs zoo'n beste domeneer haren as de heurende! En wat kunnie aover alledaaische dingen mooi mit oe prooten net als een gewoon meinsche. Nee heur, zoo'n domeneer as zi' j haren, zoo iene die zu'j zelden antreffen, zoo iene mussie wel mit een lanteerntien zuuken.

 Eule waster ook slim grootsch op, dat Klaos zoo drok an de reedenaosie ewest haa mit de domeneer en zien vrouwe en Klaos zölf, die wel wus, dattie niet zoo arg best op de heugte was mit de Hollaansche taal, die had er versteld van staon te kieken en waster slim grootsch op, dat Eule zien boerenproot in zokke deftige taal kun aoverzetten. Ja, ai wat meer letters evrèèten haren, zooas Eule, die wel aorig geleerd was, dat kunnoe nog wel ies te passe komen, veural zooas now, ai zokke vernaame grooteluu op vesiete kregen, dan stunnie niet zoo mit de mond vol taand'n.