In het geschiedenisonderwijs wordt voornamelijk een eurocentrisch perspectief aangeboden. Vaak worden onderwerpen die zich bevinden rond de periode van de kolonialisme en slavernij vanuit het Europese en Nederlandse oogpunt beschreven. Veelal gaat het in de lesmethoden over wat wij Nederlanders hebben bereikt in deze specifieke tijd in verschillende kolonies. Hierbij worden naast de grote dingen die wij hebben bereikt ook de gruwelen beschreven. Toch blijft het vaak opvallend dat alles beschreven blijft uit een veelal Nederlands perspectief, met hier en daar een kort uitstapje naar een belangrijk persoon uit deze tijd en zijn of haar daden.
Naar mijn mening moet er meer ruimte zijn voor zowel het Nederlandse perspectief als in dit geval het perspectief van de slaaf gemaakte en de gekoloniseerde bevolking van Suriname. Ik denk dat meerdere perspectieven ervoor kunnen zorgen dat een les veel dynamischer wordt. Daarnaast biedt het de ruimte voor de leerling om een goed oordeel te vellen over een bepaalde periode aan de hand van meerdere of beide perspectieven. Alleen op deze manier kan er een goed en duidelijk beeld worden gevormd over de slavernij in Suriname.