Gabbers: Jeugdcultuur van kaalhoofdige hardcoredansers in trainingspakken.
De gabbercultuur ontstond in de jaren 90 in Nederland. Gabber was toen erg populair, dankzij bijvoorbeeld DJ Paul Elstak en Charlie Lownoise en Mental Theo.
Over gabbers bestaan veel misverstanden en vooroordelen: ze zouden racistisch zijn en veel drugs gebruiken. Dat kan natuurlijk niet zonder meer van alle gabbers gezegd worden.
Wat alle gabbers met elkaar gemeen hebben is hun liefde voor hardcoremuziek. Dit is een soort housemuziek maar met een veel hoger tempo. Daardoor moet je op deze muziek heel snel dansen. De meeste gabbers dansen op deze muziek door hun benen naar voren te schoppen (hakkuh). Daarbij gebruiken ze de armen vaak om te zwaaien of te wijzen.
Uiterlijk
Omdat het lekker zit bij het dansen dragen veel gabbers daarbij een trainingspak en sportschoenen. Ook scheren sommige gabbers hun hoofd kaal, zodat het tijdens het dansen niet in de ogen kan komen. Vrouwelijke gabbers hebben hun haar vaak in een strakke staart. Het uiterlijk van een gabber is dus op het dansen aangepast.
Drugs
Het is erg vermoeiend om lang op hardcoremuziek te dansen. Daarom gebruiken sommige gabbers Speed of XTC. Daardoor kunnen ze langer doorgaan zonder moe te worden. Dit wordt echter lang niet door alle gabbers gedaan.
Aandacht
De gabbercultuur is nu niet zo populair meer. De afgelopen tijd is de gabbercultuur vooral op een negatieve manier in de media gekomen. Gabbers worden vanwege hun uiterlijk vaak voor neonazi’s aangezien. Doordat sommige gabbers kaal zijn, Lonsdale-kleding dragen met soms een Nederlandse vlag erop, denken mensen dat ze tegen buitenlanders zijn.
Niet alle gabbers gaan evenveel mee in de kenmerken die hierboven staan. Sommigen houden alleen van de muziek en doen er verder niets mee. De meeste gabbers vinden het niet leuk om vergeleken te worden met skinheads. Skinheads hebben ook kaalgeschoren hoofden, maar zijn wel racistische en hebben neonazi ideeën.