Verdieping

Dit plaatje geeft weer waar het carotis systeem (oranje) zich bevindt ten opzichte van de sympathische vezels naar het gelaat.

De rode stippellijn van de hypothalamus naar het myelum is zoals eerder gezegd het eerste neuron, de blauwe is het tweede neuron van het myelum door de sympathische grensstreng naar het sympathische ganglion waar het synapteert naar het derde neuron (groen) dat met de perifere zenuwen verder naar de eindorganen loopt.

Je ziet dat ter plaatse van de a. carotis communis de blauwe stippellijn, dus het tweede neuron, loopt. Dat is dus het neuron dat meest waarschijnlijk betrokken is als er iets ter plaatse van het carotissysteem aan de hand is.

 

Dat is natuurlijk leuk om te weten, maar wat heb je daaraan?

Het syndroom van Horner heeft vele oorzaken, en ook komt het vaak voor dat een oorzaak niet wordt gevonden. Dus waar begin je dan met zoeken?

Een eeste stap zou kunnen zijn dat je behandelbare en potentieel ernstige oorzaken gaat uitsluiten dan wel aantonen.

Een carotisdissectie is een oorzaak die soms behandeld moet worden. Deze wordt vaak vooraf gegaan door nektrauma, dus dat kan nog specifiek uitgevraagd worden bij de anamnese. En verdere beeldvorming met bijvoorbeeld CT angio kan dit verder bevestigen.

Uit de tekstboeken kun je je misschien nog herinneren dat er iets was met oogdruppels bij het syndroom van Horner. Hier volgt een herhaling.

 

Stap 1: aantonen van het syndroom van Horner.

Omdat de kliniek niet altijd zo duidelijk hoeft te zijn en het soms ook al jaren aanwezig kan zijn zonder dat het de patiënt en zijn omgeving is opgevallen (soms is het achteraf al te zien op jaren oude foto's) is het soms gewenst om zeker te weten dat er een stoornis is in het sympathische zenuwstelsel naar het hoofd en het oog. Want er zijn ook veel mensen met een klinisch niet-significante anisocorie die geen verder onderzoek behoeft.

De sympathicus naar de pupil zorgt voor verwijding van de pupil. De m. dilator pupillae wordt geactiveerd door noradrenaline in de synapsspleet.

 

 

Dus stap 1: cocaïnedruppels. Als er geen pupilverwijding optreedt past dit bij het syndroom van Horner.

Nu stap 2: Hydroxyamfetamineoogdruppels.