Wat als .....

De facialisparesen bij meneer Maandag herstelden in de loop van de weken nagenoeg geheel.

Maar bij de volgende vragen is er sprake van een andere situatie:

Stel dat er sprake is van een perifere facialiseparese (bijvoorbeeld links, zoals eerder beschreven bij meneer Maandag), maar dan zonder koorts en bij iemand met een kantoorbaan en zonder tekenbeten.

Voor het graderen van de ernst van IPAF wordt vaak de House-Brackmann schaal gebruikt. House en Brackmann beschreven deze schaal in een artikel uit 1985. Bij deze schaal wordt gescoord hoeveel de wenkbrauw omhoog kan worden bewogen (1 punt voor elke 0,25 cm tot een maximum van 1 cm) en hoeveel de mondhoek naar lateraal kan worden bewogen (ook weer 1 punt voor elke 0,25 cm tot een maximum van 1 cm). De punten worden bij elkaar opgeteld. Er kunnen dus maximaal 8 punten worden gescoord (bij maximale beweging in wenkbrauw en mondhoek) en mimimaal 0 punten (geen enkele beweging in bij wenkbrauw en mondhoek).

 

 

Bron: https://doi.org/10.3171/2012.6.FOCUS12198
 

Vervolgens worden deze punten omgezet in een schaal van 1 t/m 6 waarbij:

 

 

 

Dat opmeten is in de dagelijkse praktijk niet heel makkelijk of nauwkeurig. Daarom zijn er meerdere omschrijvingen van de klinische verschijnselen bij de zes stadia. Bijvoorbeeld:

Bron: Ned Tijdschr Geneeskd. 2001;145:873-7.

 

Wat de oorzaak ook is, bij onvolledige sluiting van het oog is het nodig om hier ook aandacht aan te besteden in de therapie zoals lubricatie en/of bescherming tegen uitdrogen d.m.v. een horlogeglasverband. Als de oogsluiting na therapie nog steeds niet voldoende is hersteld, is het soms nodig om iemand te verwijzen naar een oogarts voor aanvullende therapie.