De therapie bij een radiculair syndroom zonder alarmsymptomen bestaat in eerste instantie uit voorlichting en pijnmedicatie.
De pijnstilling is erg belangrijk in deze fase. Hiervoor zijn verschillende schema's beschikbaar. Het is belangrijk om het effect steeds te evalueren en zo nodig bij te stellen. Het onderdoseren van pijnmedicatie kan leiden tot onnodig langer hevige pijn. Geef aan dat soms hoge doseringen pijnmedicatie nodig zijn in het begin, en dat dit wordt afgebouwd als de zenuw wat minder geprikkeld is.
Een stappenplan voor pijnbestrijding dat hiervoor gebruikt kan worden is te vinden in de NHG-standaard 'Pijn'.