Hoe was ik?
Ik kwam op deze opleiding van uit mindere leuke tijden en ervaringen van andere scholen. Hierdoor vertrouwde ik niemand. En was ik heel onzeker en had ik ook niet veel zelfvertrouwen. Ook wist ik niks van de zorg af en al helemaal niet van de gehandicapten zorg.
Het verloop van de stage:
Spar 7 dit is de eerste groep waar ik begonnen ben. Dit was een groep met 7 bewoners. Deze bewoners hadden een vrij hoog niveau. Zij konden zelfstandig wassen en aankleden. Er waren twee bewoners die in een rolstoel zaten hun hielp je dan met de tillift. Dit was mijn eerste aanraking met de gehandicapten sector. Ik wist niks over de doelgroep en hoe je deze mensen moet begeleiden. Op deze groep heb ik geleerd te werken met de tillift, dit was handig voor de volgende groep waar ik naar toe ging. Ik dacht dat het op deze groep redelijk goed ging. Achteraf kon ik deze bewoners op dat moment niet het houvast geven die zij nodig hadden. Hierdoor ging ik verder stagelopen op Olm1.
Olm 1 mijn tweede groep waar ik stage mocht lopen. Toen ik hier kwam moest ik eerst ervaren of alles hier wel goed zou kunnen komen. Toen ik daar voor het eerst binnen kwam, was er overal geluid toen kwam het over als gegil, geschreeuw en gekrijs. Ik vond het maar niks te veel lawaai en chaos. Ook was ik heel erg wantrouwend, ik heb daar geleerd mensen te vertrouwen. Dit kwam mede door mijn begeleiders zij hebben mij zekerheid geboden. Dit was erg fijn. Doordat ik geleerd heb mensen te vertrouwen, kon ik beter het vak leren en goede zorg en aandacht bieden aan de bewoners.
Ik heb mij op deze groep kunnen ontwikkelen tot begeleider, ik heb hier geleerd hoe je zorg geeft aan deze mensen, hoe je ze helpt bij praktisch alle ADL-handelingen. Maar ik heb hier ook geleerd verder te kijken en luisteren dan het “lawaai” wat ik eerder beschreef. Door de bewoners te leren kennen, leer je die geluiden te scheiden in ontspannen en ongenoegen. Deze mensen zijn allemaal zeer ernstig meervoudig beperkt en hebben een laag niveau. Velen zitten in een rolstoel het enige wat ze dan hebben om zich te laten horen en te laten merken wat er is, zijn die geluiden.
Wat ik echt lastig vond op deze groep is het contact maken met de bewoners. Hier heb ik het advies gekregen om te benoemen wat je gaat doen als je bij de bewoners bent, om ze zo ook mee te nemen door de dag. Door dit te doen werd het steeds comfortabeler om tegen de bewoners te praten en op te letten waar zij op reageren.
Toen ik op Nieuw Woelwijck kwam wist ik niks van de zorg, stoornissen, syndromen etc. Dit heb ik allemaal in de lessen mogen leren. En wat ik in de les geleerd heb kon ik meteen meenemen in de praktijk, wat superfijn is. In de lessen hebben we het ook vaak gehad over hoe je mensen begeleid en welke methodes eventueel kunnen passen bij de bewoners.
Op Olm 1 woont er een mevrouw met een PEG-Sonde. Dit is een buisje dat in je buikwand naar de maag zit. Hierdoor kreeg deze mevrouw drinken en medicatie. Dit is een verpleegtechnische handeling. Ik vind dit heel interessant en ik mocht er ook mee leren werken. Ik mocht zelfs zien hoe de PEG vervangen wordt. Ik heb hier veel geleerd mede door het enthousiasme van het team en door de goede begeleiding die vanuit school ook aan mij geven is.
Ook heb ik geleerd dat het niet altijd makkelijk is en zal zijn. Dit had ik ook verwacht, op sommige momenten op de Olm kon het mij wel aangrijpen dat een persoon zo gehandicapt is dat zij met zichzelf niet verder kan komen en met wat de begeleiders haar aanbieden ook niet verder kan komen. Maar wanneer de bewoners samen zijn in de groep, leuke dingen doen en er een genoeglijke sfeer hangt. Dan weet ik waarom ik hiervoor gekozen heb. De tijd op de Olm is voorbijgevlogen. Ik zit in mijn laatste jaar en wilde graag nog naar een andere groep. Dit heb ik aangeven en dit was ook mogelijk, mijn volgende en laatste groep is geworden Kastanje 3.
Kastanje 3 de laatste groep. Ik wilde graag naar een andere groep om te kijken of dit werk wel echt wat voor mij is en om meer ervaring op te doen. Aangezien ik nogal onzeker kan zijn over of ik dingen wel echt kan. En door ervaring op te doen zal ik leren minder onzeker te zijn. Ik vond het wel lastig om te beginnen op een nieuwe groep, maar hoe langer ik er ben hoe leuker ik het vind en hoe meer ik mijn eigen weg probeer te vinden hier.
Waar ben ik nu?
Nu ben ik op Kastanje 3 aan het vertoeven, en loop ik mijn stage daar af. En zien we verder wel hoe het allemaal gaat verlopen. Ik kijk tenminste al een stuk beter naar de toekomst dan voorheen.