Nieuw talent poëzie

Jonge dichters in de 21e eeuw

Foto :Bianca Sistermans
Maarten van der Graaff

Maarten van der Graaff (1987) debuteerde in 2013 met de bundel Vluchtautogedichten.
In 2014 krijgt hij voor deze bundel de C. Buddingh’-prijs. Dood werk, zijn tweede bundel, is in het voorjaar van 2015 verschenen.
Hij publiceerde poëzie en proza in verschillende tijdschriften en is veel op de podia te vinden.

 

vanmorgen viel ik voorover
in het moeras van de ochtend
toen ik mijn ogen opende
was alles hetzelfde
daar lag ik met mijn
zelfreanimerend vermogen
zoals al het gruwelijke
had dit iets belachelijks

Maarten van der Graaff

 

Lieke Marsman

Lieke Marsman (1990) ontving voor haar debuutbundel Wat ik mijzelf graag voorhoud (2010) verschillende literaire prijzen.
In 2017 debuteerde ze met Het tegenovergestelde van een mens als prozaschrijver. In deze roman spelen haar ideeën over klimaatverandering en identiteit een grote rol. Tevens verscheen dat jaar Man met hoed. Hierin zijn haar eerste twee bundels bijeengebracht. De bundels worden bovendien aangevuld met vroeg en minder vroeg werk en met enkele vertalingen.

Het gedicht ‘Oerknal’ werd voor de Liegend Konijn Debuutprijs vertaald in alle talen die in de Europese Unie een officiële status hebben.

 

Foto: Sebastiaan ter Burg
Ellen Deckwitz

Ellen Deckwitz (1982) is een van de meest opvallende jonge dichters uit het nieuwe millennium. Ze treedt op op festivals als 'Lowlands' en de 'Nacht van de Poëzie' en is ook regelmatig te zien in programma’s als 'De Wereld Draait Door'.

In 2016 schreef Ellen Olijven moet je leren lezen, een cursus leren genieten van poëzie.

 

Als je het aan de eik zou vragen, bloeide ze
het liefst aan de rand van een dodenakker.
Vooral lichamen van zondige kinderen
scheiden een stof af waardoor eiken harder
groeien en vandaag ben ik twaalf.

Ik zit met mijn broertje onder de grote eik, het is zo warm
dat de boom op ons kwijlt. Ik leer en lees
de braille van de bast. Hongerig en korstdroog,
bonkend onder mijn blinde vingers. Het sap plakt,
we vegen handen af aan mijn dunne kleed. Takken
kraken. Likkebaardende bladeren.

Uit: 'De steen vreest mij' (2012)

 

Foto: Dirk Annemans
Maud Vanhauwaert

De Vlaamse dichteres Maud Vanhauwaert is tevens performer. Met de voorstelling 'Het is de moeite' gaat ze langs culturele centra in Vlaanderen.
Zij zoekt naar speelse, theatrale vormen om poëzie aan een breder publiek te tonen.

Voor haar tot nu toe verschenen bundels Ik ben mogelijk (2011) en Wij zijn evenwijdig (2014) ontving zij al verschillende prijzen.
Lees het titelgedicht van 'Wij zijn evenwijdig'.

 

Foto : Tineke de Lange
Delphine Lecompte

Delphine Lecompte (1978) is pas later gedichten in het Nederlands gaan schrijven. Ze kreeg voor haar debuutbundel De dieren in mij de C. Buddingh'-prijs 2010.

In haar gedichten schrijft ze vaak zwaarmoedig, maar ook met de nodige ironie over haar grote frustraties. Onderwerpen waar ze veel over schrijft zijn haar (veel oudere) vriend, ouders en jeugd.

 

 

Ester Naomi Perquin

Ester Naomi Perquin (1980) werkte jarenlang als gevangenisbewaarder om haar studie bij de schrijversvakschool te kunnen betalen. Haar werk in de gevangenis leidde tot de publicatie van haar bundel Celinspecties (2012).
Voor de publicatie van die bundel verschenen van haar al de bundels Servetten halfstok (2007) en Namens de ander (2009).

Sinds 2015 presenteert ze op vrijdagavond het programma ‘Nooit meer slapen ‘ op Radio I en in 2017 en 2018 was zij Dichter des Vaderlands.