Stap 1: Scooterverzekering

Lees de tekst.

Scooterverzekering

Het verlies van een nieuwe scooter door een domme bestuurdersfout is pijnlijk, helemaal als de eigenaar zich realiseert hoeveel uren daarvoor in een bijbaantje zijn gestopt. Een ongeluk zit in een klein hoekje, ook voor andere scooterbezitters. Het risico van het financiële waardeverlies valt bij een verzekeringsmaatschappij te verzekeren. Deze bedrijven hebben wiskundigen in dienst die de kans op een ongeluk met een bepaalde schadeomvang trachten te berekenen.

Als 1 op de 60 scooterbezitters zijn voertuig in de prak rijdt en € 3000,- schade lijdt, volstaat dat iedere bezitter een premie betaalt van € 50,- om het individuele risico te verzekeren.

Is de verzekeringsmaatschappij een particuliere onderneming dan moet er nog een premieopslag bij voor de administratiekosten en winst. De scootereigenaar kan zich zo met een relatief klein premiebedrag indekken tegen het grote financiële risico dat verbonden is aan een ongeluk, vooropgesteld dat veel risicolopers zich willen verzekeren. Bij verzekeren, een vorm van risicospreiding, is er dus sprake van een vorm van solidariteit. Daarom valt schade aan een scooter nadat het ongeluk heeft plaatsgevonden niet meer te verzekeren en krijgt de eigenaar ook geen schadevergoeding als het toeval een handje is geholpen doordat hij moedwillig zijn scooter in de vernieling heeft gereden.

Tegen welk risico verzekerd kan worden en tegen welke premie is het resultaat van marktwerking op de verzekeringsmarkt. Verzekeringsnemers bepalen welk risico ze willen indekken, de verzekeringsmaatschappij (verzekeraar) doet een premiebod. Daarbij speelt niet alleen de inschatting van het aantal potentiële klanten een rol, maar bijvoorbeeld ook de omvang van een eigen risico. Bij een eigen risico wordt verwacht dat verzekeringsnemers minder risicovol gedrag zullen vertonen en wordt het uit te keren schadebedrag beperkt.
Zonder een eigen risico bestaat de kans dat schade wordt geclaimd waarvoor andere verzekerden moeten opdraaien. Daarnaast zullen verzekeringsmaatschappijen trachten vormen van prijsdiscriminatie – bijvoorbeeld bonus-malusregelingen – toe te passen zodat risicogroepen gescheiden kunnen worden; jonge chauffeurs blijken bijvoorbeeld meer brokken te maken dan oudere.

Gebaseerd op het Advies van de commissie Teulings: The Wealth of Education.

 

In de tekst staat 'Als 1 op de 60 scooterbezitters zijn voertuig in de prak rijdt en € 3000,- schade lijdt, volstaat dat iedere bezitter een premie van € 50,- betaalt om het individuele risico te verzekeren.'

In de bron staat dat 'verzekeringsmaatschappijen trachten vormen van prijsdiscriminatie toe te passen zodat risicogroepen gescheiden worden.'